ဘာကို အခ်ဥ္ေပါက္ေနမွန္းမသိ။ စိတ္က အခ်ဥ္ေပါက္ေနတာေတာ့ အမွန္။ ေန႔လယ္က မ႑ိဳင္ႀကီးေလးရပ္ ေဆြးေႏြးပြဲမွာလည္း ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲျဖစ္သည္။ ကိုယ့္ဘက္က လူႀကီးကလည္း ထိန္းခ်ဳပ္ရမည့္ေဒါသကို မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္။ လူပံုအလယ္ အေငါက္ခံရသည့္အတြက္ သတင္းသမားေတြဘက္က ခြန္းတံု႔ျပန္သည္။ ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲ ျဖစ္လာေတာ့ အေျခအေနကို ကိုယ့္ဘက္က တာဝန္ရွိလူငယ္တစ္ဦးက ၾကားဝင္ ထိန္းေပးရသည္။ အားလံုး ျပန္ၿငိမ္သြားၾက၍ ေတာ္ေသးသည္။ ေဆြးေႏြးပြဲကို ပံုမွန္အတိုင္း ဆက္က်င္းပေသာ္လည္း ထိုျဖစ္ရပ္အတြက္ စိတ္ထဲ ဖုသြားသည္။

ညအခ်ိန္ အိပ္ရာထဲ သားအငယ္ေကာင္က ပံုျပင္ေျပာျပခိုင္းလို႔ ေျပာျပစရာမရွိတာနဲ႔ သူ႔ကို ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ ႏႈတ္တိုက္ခ်ေပးမိပါတယ္။ ငယ္ငယ္က ရခဲ့တဲ့ကဗ်ာေလးေပါ့။ ဘယ္သူရဲ႕ကဗ်ာမွန္းေတာ့ မသိပါဘူး။ မနက္ေရာက္မွ ဂူဂယ္လ္မွာ ရွာၾကည့္ လိုက္ေတာ့ ဆရာႀကီးေဖေမာင္တင္ ျပဳစုခဲ့တဲ့ ျခေသၤ့တံဆိပ္ဖတ္စာ ပထမတန္းထဲက ျဖစ္ေနပါတယ္။ “ကႀကီး ခေခြး အိမ္ကိုေျပး၊ အေျပးမတတ္ ထမင္းငတ္၊ မတ္တတ္ရပ္လို႔ လမ္းမွာခို၊ ပု႐ြက္ဆိတ္ညိဳ ကိုက္လို႔ငို၊ ဆိုဆို ဆဲဆဲ အေမလဲ၊ ခဲလို႔ေနခိုက္ အေဖ႐ိုက္၊ မမိုက္သင့္ေပ တို႔တစ္ေတြ၊ ေက်ာင္း သို႔မေသြ သြားစို႔ေလ”ဆိုတဲ့ ကဗ်ာေလးေပါ့။ ေက်ာင္းက သင္ရတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အေမ သင္ေပးထားတာပါ။ ဆိုလို႔ေကာင္းလို႔ ဆိုရင္း ရေနတာပါ။ အဲဒီကဗ်ာေလးရဲ႕ လိုရင္းကေတာ့ ေက်ာင္းမေျပးဖို႔ပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သားေလးကို ဒီလိုရွင္းျပလိုက္ပါတယ္။

လက္ေတြ႔တြင္မူ ေစတနာအေလ်ာက္ မျဖစ္မေန ထမ္းေဆာင္ေပးရမည့္တာဝန္မ်ားကို ေငြေၾကး၊ ခံစားခြင့္တို႔ျဖင့္ တန္ဖိုးသင့္ကာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိသည္ထက္ ေက်ာ္လြန္လုပ္ေဆာင္ျခင္း၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိသေလာက္ မလုပ္ႏိုင္ျခင္း၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္၊ ခံစားခြင့္ကိုဗန္းျပကာ မိမိတစ္ကိုယ္ေရ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားမႈ တည္ေဆာက္ျခင္းကဲ့သို႔ မအပ္မရာကိစၥမ်ား ရွိေနေပသည္။

ဘဝမွာ မေျပာသင့္ မေျပာထိုက္တာေတြ ေျပာမိလို႔ မွားသြားတာေတြရွိသလို မျပဳသင့္၊ မျပဳအပ္တာေတြ မွားယြင္းျပဳလုပ္မိလို႔ မိမိတစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္း ဘဝသာမက မိမိကိုမွီခိုအားထားေနတဲ့သူ အမ်ားစုပါ ၾကားထဲက အေခ်ာင္ဒုကၡ ေရာက္ၾကရတာေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါ။

ဤပုစၦာကို အေျဖထြက္ႏိုင္ေရးအတြက္ဆိုလွ်င္ လႊတ္ေတာ္အတြင္း အင္အားႀကီးသည့္ အဓိက အင္အားစုႀကီးႏွစ္ခုအနက္မွ တစ္ခုျဖစ္သည့္ တပ္မေတာ္ကလည္း ေျခဥျပင္ဆင္ေရးအတြက္ဆိုလွ်င္ အာဏာရပါတီအား လႊတ္ေတာ္ျပင္ပတြင္ ၎တို႔ႏွင့္ေတြ႔ဆံုညႇိႏိႈင္းေရးလမ္းေၾကာင္းမွပင္ အခ်င္းခ်င္းေတြ႔ဆံုညႇိႏိႈင္းၿပီးမွ လႊတ္ေတာ္အတြင္းျပင္ဆင္ေရးလမ္း ေၾကာင္းကိုေလွ်ာက္ေစခ်င္သည့္ သေဘာကိုေတြ႔ရသည္။ ယခုသြားေနသည့္ လမ္းကိုႀကိဳက္ပံုမေပၚ။ အမွန္တကယ္သာ လက္ရွိအာဏာရ ပါတီဘက္က ေျခဥျပင္ဆင္ေရးကိစၥအတြက္ လႊတ္ေတာ္အထဲ မတင္သြင္းမီ ညႇိႏိႈင္းလာလွ်င္ အထက္တြင္ ဆိုခဲ့သည့္သမၼတ၏လုပ္ပိုင္ခြင့္အာဏာ ေလွ်ာ့ခ်ေရးပုဒ္မမ်ားအျပင္ အျခားေသာ လိုက္ေလ်ာႏိုင္ေျခရွိသည္မ်ားကို လိုက္ေလ်ာႏိုင္မည့္သေဘာရွိသည္။ (အမွန္တကယ္လည္း ၎တို႔ဘက္က ထိုပုဒ္မမ်ားျပင္ဆင္ေရး ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးပါတီႏွင့္ေပါင္းၿပီး လက္မွတ္မ်ားကို တပ္မေတာ္သား ၁၀၀ ေက်ာ္ လက္မွတ္ထိုးကာတင္ထား ၿပီးျဖစ္သည္။) ယခုသြားေနသည့္ လမ္းေၾကာင္းကဲ့သို႔ လႊတ္ေတာ္အတြင္း ျပင္ဆင္ရန္ အႀကံျပဳခ်က္မ်ားစြာရွိသမွ်ကို လႊတ္ေတာ္အတြင္း ပစ္တင္ၿပီး ပြဲဆူသြားေစသည့္ ပံုစံကိုမႏွစ္ၿမိဳ႕။ ထို႔အျပင္ လူထုကိုပါ မဲဆြယ္ၿပီး ျပင္ပတြင္ ေထာက္ခံပြဲမ်ားျပဳလုပ္ေနၾကသည့္ ႏိုင္ငံေရးကစားပြဲမ်ားပံုစံကိုလည္း လားလားမွ်သေဘာက်ပံုမေပၚသည့္ သေဘာရွိသည္မ်ားကို၊ ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားကို ေထာက္႐ႈျခင္းျဖင့္ ခန္႔မွန္းမိႏိုင္သည္။

နဂိုကတည္းက တစ္ဖက္သတ္ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြနဲ႔ စိတ္ဝမ္းကြဲလြယ္တဲ့ စာေရးသူတို႔ႏိုင္ငံမွာ ခုလိုမ်ိဳး အမုန္းစကားေတြကို မထိန္းသိမ္းႏိုင္ဘူး၊ မတားဆီးႏိုင္ဘူးဆိုရင္ ေရွ႕အနာဂတ္မွာ မေတြးဝံ့စရာ ႏိုင္ငံေရးပြတ္တိုက္ မႈမ်ား ျဖစ္လာမလားလို႔ သံုးသပ္မိပါတယ္။ အမုန္းစကားေတြကို သက္ဆိုင္ရာ ပင္ရင္းအဖြဲ႔အစည္းမ်ားကလည္း သူတို႔ရဲ႕ ေထာက္ခံသူ၊ ဝန္းရံသူေတြကို ထိန္းႏိုင္တဲ့ နည္းလမ္းေတြသံုးကာ တားဆီးဖို႔ေတာ့ လိုပါလိမ့္မယ္။ သို႔မဟုတ္ရင္ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြၾကား အျပင္ကေျပာတဲ့ အမုန္းစကား ေတြေၾကာင့္ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြ ပိုအလွမ္းေဝးသြားမွာ စိုးရိမ္မိပါတယ္။ အဓိက ႏိုင္ငံေရးဇာတ္ေကာင္ေတြၾကား သေဘာထား အရမ္းဟသြားရင္ျဖင့္ ေဆြးေႏြးအေျဖရွာရမယ့္ ႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာကိစၥေတြ၊ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဆိုတဲ့ ေရးရာေတြမွာ တူညီတဲ့ခ်ဥ္းကပ္မႈနဲ႔ ႏွစ္ဖက္လက္ခံႏိုင္မယ့္ အေျဖကို ဘယ္လိုမွ ရွာေတြ႔ႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ပိုၿပီးေတာ့ ရပ္တည္ခ်က္ေတြ ေဝးသြားရင္ ဘယ္လိုမွေကာင္းက်ိဳးျဖစ္ထြန္းမယ္လို႔လည္း မထင္ပါဘူး။

အဓိကဆိုလိုသည္မွာ စစ္ပြဲမွန္သမွ် မည္သည့္စစ္ပြဲမွ ဂုဏ္ယူဝင့္ႂကြားစရာ မရွိေၾကာင္းႏွင့္ ရခိုင့္ျပည္မွ တိုက္ပြဲမ်ားအပါအဝင္ ျမန္မာျပည္တြင္းစစ္ အဆံုးသတ္ေရးအတြက္ စစ္ဘက္၊ အရပ္ဘက္ေခါင္းေဆာင္မ်ားအေနႏွင့္ မိမိတို႔လက္ေအာက္က စစ္မွန္သည့္စစ္သားႏွင့္ စစ္မွန္သည့္လူထု၏ အက်ိဳးစီးပြားကို အမွန္တကယ္ ေရွ႕တန္းတင္ စဥ္းစားရေတာ့မည္

တည္ဆဲဥပေဒေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ဒီဥပေဒေတြ အားလံုးကို ဥပေဒပညာရွင္မ်ားကလြဲလို႔ အကုန္ဖတ္ဖူးဖို႔မဆိုထားနဲ႔ သာမန္ လူတစ္ေယာက္အဖို႔ ဥပေဒနာမည္ေတြကိုေတာင္ အကုန္ၾကားဖူးဖို႔ မလြယ္ပါဘူး။ တစ္ခုရွိတာက ဥပေဒကိုမသိဟု ဆိုကာမွ်ျဖင့္ ဥပေဒကခြင့္လႊတ္ လိမ့္မည္မဟုတ္ ဆိုတာမ်ိဳးကလည္း ရွိေနျပန္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္က ဥပေဒအမ်ားစုက ျပ႒ာန္းလိုက္တာနဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္တစ္ဝန္းလံုးမွာ အာဏာတည္သြားတာပါ။

လူငယ္ႏွင့္ လူႀကီးမ်ားအတြက္မူ မိမိ၏အေတြ႔အႀကံဳ၊ မိမိ၏အသိတရားျဖင့္သာ ခ်င့္ခ်ိန္ယံုၾကည္ၾကဖို႔ႏွင့္ လိုက္နာေဆာင္႐ြက္ျခင္း မျပဳၾကဖို႔အေရးႀကီးပါသည္။ ယေန႔ေခတ္တြင္ အမ်ားဆံုးႀကံဳေတြ႔ေနၾကရသည္မွာ သတင္းမွားမ်ားပင္ျဖစ္ပါသည္။ သတင္းမွားတင္ၾကသူမ်ားသည္ ရည္႐ြယ္ခ်က္အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိၾကသည္။ အခ်ိဳ႕က အမ်ားျပည္သူ ထိတ္လန္႔ ေၾကာက္ရြံ႕ေစရန္ အေပ်ာ္သက္သက္ ရည္႐ြယ္ခ်က္မဲ့စြာ တင္ၾကေသာ္လည္း အခ်ိဳ႕က ထိုကဲ့သို႔ အထိတ္တလန္႔ျဖစ္ၾကျခင္းျဖင့္ တစ္ဖက္လူ၏ အက်ိဳးစီးပြားကို ထိခိုက္ပ်က္စီးေစရန္ ႀကံ႐ြယ္သလို မိမိတို႔အတြက္ အက်ိဳးစီးပြားျဖစ္ေစရန္ ရည္႐ြယ္ၾကသည္။

ထားေတာ့၊ ထို႔ထက္ပို၍စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းလာသည္မွာ သမၼတထရမ့္ကဲ့သို႔ေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားခ်ည္းသက္သက္သာမဟုတ္၊ ဆိုရွယ္မီဒီယာေခတ္ႀကီးထဲတြင္ လူအေတာ္မ်ားမ်ား အေျပာအဆို ၾကမ္းတမ္းလာသည့္ကိစၥပင္ျဖစ္ေပသည္။

လူငယ္မ်ားအတြက္ အရွက္တရားဟူသည္ ကိုယ္က်င့္သိကၡာျဖစ္သကဲ့သို႔ ပညာမတတ္ျခင္းလည္း အရွက္တရားထဲ၌ အဓိက ပါဝင္သည္။ ပညာမတတ္ျခင္းေၾကာင့္ ေလာကအလယ္ဝင့္ထည္စြာ ေနထိုင္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ေပ။ ယေန႔ေခတ္သည္ ပညာတတ္မ်ား ေရွ႕ေဆာင္ဦး႐ြက္ေနရာရေနခ်ိန္၌ ပညာကို ေကာင္းစြာမေလ့လာဘဲ အခ်ိန္ျဖဳန္းေနၾကလွ်င္ တတ္ရမည့္အခ်ိန္၌ ပညာတတ္တစ္ေယာက္အျဖစ္ ဝင့္ထည္စြာ ေနခြင့္ရလိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။

တစ္ဖက္မွာလည္း အထက္မွာဆိုခဲ့သလို တ႐ုတ္ရဲ႕ ဩဇာေအာက္မွာ တ႐ုတ္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးကစားမႈမွာလည္း လိုက္နာလုပ္ေဆာင္ေပးရတယ္။ စစ္ကစားေပးရတယ္။ အစိုးရနဲ႔ တပ္မေတာ္ကို အက်ပ္႐ိုက္ေအာင္၊ ႏိုင္ငံေရးသိကၡာက်ေအာင္၊ လူထုေထာက္ခံမႈ က်ဆင္းေအာင္၊ တ႐ုတ္တို႔အေနနဲ႔လည္း သူတို႔နဲ႔ အဆင္ေျပေအာင္ေနၿပီး လိုက္ေလ်ာဆက္ဆံေနမွ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရႏိုင္မယ္၊ ႏိုင္ငံေရးတည္ၿငိမ္မယ္၊ ႏိုင္ငံတိုးတက္မယ္ဆိုတဲ့ သေဘာမ်ိဳးကို ဦးတည္ၿပီးသြားေစလိုတဲ့ ဆႏၵရွိပံုေပၚပါတယ္။

ျပည္သူ႔ (လူထု)ဆႏၵမ်ား အေကာင္အထည္ေဖာ္ေရးအတြက္ ဖြဲ႔စည္းထားေသာ လႊတ္ေတာ္မ်ား ကြန္ဂရက္မ်ားကို အသံုးမျပဳဘဲ လႊတ္ေတာ္ျပင္ပမွ တကယ့္ျပည္သူမ်ား၏ အင္အားကိုခ်ည္း တရားလြန္အားကိုးေနမည္ဆိုပါက ျပည္သူသာ တန္ျပန္ အခက္ေတြ႔ႏိုင္သည္ ဆိုေသာအခ်က္မွာ သတိျပဳစရာ ေကာင္းလွေပသည္။

ကၽြန္ေတာ့္အထင္ ဖံုး၊ သြန္၊ လဲ၊ စစ္ကို ေနရာတိုင္း၊ ၿမိဳ႕တိုင္း၊ အိမ္တိုင္း တစ္ၿပိဳင္နက္ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္မွသာ ထိေရာက္မည္ဟုထင္သည္။ မိုးေကာင္း မွာလုပ္ၿပီး မိုးညႇင္းမလုပ္လွ်င္၊ ၿမိဳ႕မွာလုပ္ၿပီး ႐ြာမွာမလုပ္ႏိုင္လွ်င္၊ ေဈးမွာ လုပ္ႏိုင္ၿပီး ဘူတာမ်ားမွာမလုပ္ႏိုင္လွ်င္ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း ထိေတြ႔ဆက္ဆံ ေနရေသာေနရာမ်ားကတစ္ဆင့္ ျခင္အကိုက္ခံရၿပီး ေရာဂါကူးစက္ေနဦး မွာျဖစ္သည္။

အထူးသျဖင့္ ၂၀၂၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္လာႏိုင္ ေျခရွိတာပါပဲ။ သူတို႔လိုလားတဲ့ အစိုးရတစ္ရပ္ အာဏာရေအာင္ ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္တာ၊ ကူညီပံ့ပိုးတာေတြဆိုတာ ႏိုင္ငံတကာလုပ္ထံုး လုပ္နည္းေတြလို႔ေတာင္ ေျပာလို႔ရပါတယ္။ ရခိုင္ေဒသမွာ ျပည္ပစြက္ဖက္မႈေတြ၊ ဖိအားေပးမႈေတြရွိေနတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ ေဒသတြင္းမွာလည္း လက္နက္ကိုင္တိုက္ခိုက္မႈေတြ ရွိေနျပန္ပါတယ္။ ျပည္တြင္းက ႏိုင္ငံေရး အက်ပ္အတည္းေတြ၊ ေဆာင္႐ြက္ေနဆဲ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္လိပ္ခဲ တည္းလည္းျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ လက္နက္ကိုင္တိုက္ခိုက္မႈ ေလွ်ာ့ခ်ေရး ဟာလည္း ခန္႔မွန္းရခက္ခဲေနပါေသးတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈမရွိဘဲ ဒီေဒသ ေတြအတြက္ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းမႈ၊ လံုၿခံဳမႈ၊ ဖြံ႔ ၿဖိဳးမႈဆိုတာ ပိုလို႔ ေဝးေနဦးမွာပါ။