ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲေတြ ခဏခဏလုပ္ၾကသည္။ ၂၁ ရာစုပင္လံုဟုဆိုတာလည္း လုပ္ၾကသည္။ ထိုေဆြးေႏြးပြဲတြင္ေတာ့ ဝတ္စံုအသီးသီးျဖင့္ လူႀကီးမ်ား ေနရာယူၾကသည္။ လက္နက္ကိုင္တပ္အသီးသီးတို႔၏ ယူနီေဖာင္းဖက္ရွင္မ်ား ျပသရာပြဲဆိုလွ်င္လည္း မမွား။ ထိုပြဲမ်ားတြင္ ၿပံဳးၿဖီးၿဖီးႀကီးျဖင့္ ကင္မရာႀကီးမ်ားေရွ႕တြင္ ဓာတ္ပံုအ႐ိုက္ခံၾကသည္။ ရယ္ရယ္ေမာေမာျဖင့္ ေျပာၾကဆိုၾက ေဆြးေႏြးၾကသည္။ ပြဲၿပီးလွ်င္ ညစာစားပြဲေတြလုပ္ၿပီး ေသာက္ၾကစားၾက၊ ေပ်ာ္ၾကပါးၾကေသးသည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲၿပီးေသာ ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ကား ထံုးစံအတိုင္း ေသနတ္သံ တညံညံျဖင့္ တိုက္ပြဲႀကီးငယ္တို႔ ျပန္လည္စတင္ၾကေလသည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးခ်ိန္သည္ တိုက္ပြဲအတြက္ ျပင္ဆင္ခ်ိန္ယူသည္လားေတာ့မသိ။

ထိုင္ခံုတစ္လံုး က်ိဳးသြားသည္။ အေမရိကန္က ထိုင္ခံုက်ိဳးသြားရသည့္အေၾကာင္းကို ေသခ်ာသုေတ သနျပဳသည္။ ဂ်ပန္က ထိုင္ခံုအသစ္တစ္လံုး ခ်က္ခ်င္း လဲသည္။ တ႐ုတ္က က်ိဳးသြားသည့္ေနရာကို ေကာ္ႏွင့္ ဆက္သည္။ ေမာင္ၿဗိတို႔ ေ႐ႊျမန္မာကေတာ့ ထိုင္ခံုကို က်ိဳးေအာင္ထိုင္ရလားဆိုၿပီး ထိုင္တဲ့ေကာင္ကိုဆဲ၏။ ဒါနဲ႔အားမရ။ ဒီလို ကြာလတီညံ့တဲ့ထိုင္ခံုမ်ိဳး ေရာင္းရလားဟုဆိုကာ ဆိုင္ကို ကေလာ္ဆဲ၏။ ထို႔ေနာက္ေတာ့ ေတြ႔သမွ်လူ ပတ္ဆဲေလေတာ့သည္။ ထိုင္ခံုကား သူဆဲသည့္အတြက္ ျပန္ေကာင္းမလာ။ က်ိဳးၿမဲက်ိဳးလ်က္။ ထိုင္ခံုကို ျပဳျပင္ဖို႔ မစဥ္းစား။ ဆဲဖို႔သာ အားႀကိဳး မာန္တက္ႀကိဳးစားေလသည္တဲ့။

ထိုေန႔က မိုးမ႐ြာေပ။ သို႔ေသာ္လည္း မိုးသားမ်ားက ႐ြာဟန္ျပင္ေနသည္။ ထို႔အတြက္ ထီးေတာ္မိုးမ်ားက အသင့္အေနအထားရွိေနၾကသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ မိုး႐ြာမွ ထီးဖြင့္လွ်င္ မိုးေရစို ကုန္လိမ့္မည္။ ဒီလိုျဖစ္မွာကို မလိုလား။ မိုးေရ တစ္ေပါက္မွထိလို႔ မျဖစ္။

“ေလာ္ေဘးပါဘုရား...ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးတို႔ နတ္ဆိုတာ ဘုရားေက်ာင္းကန္ေတြမွာ ေစာင့္ရ ၾကပ္ရတာဘုရား။ ဒီရာသီေရာက္လာရင္ျဖင့္ အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာက ေလာ္စပီကာသံေတြ ညံလြန္းလို႔...နားေတြက မီးခိုးပါအူတယ္ဘုရား။ ရင္ေတြထဲ တလွပ္လွပ္ တုန္တယ္ဘုရား။ ေလာ္သံၾကားရင္ အီးပါခ်င္သလိုလို ျဖစ္လာတယ္ဘုရား။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေလာ္ေတြနဲ႔ ေဝးရာ နတ္ဒုကၡသည္စခန္းလာေနရတာပါဘုရား”

“ေအးေပါ့ကြ...။ အဲဒါပဲေပါ့ကြ...။ ဒါေၾကာင့္ ငါကလည္း ငါ့ေဘာစိကို ေထာင္ထဲမွာ ေဘာ္ဒါဖြင့္ဖို႔ အႀကံေပးရတာပဲ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ငါတို႔က အခုမွ အသစ္ဖြင့္မွာေလ။ သူတို႔လို စည္းကမ္းေတြကို ေကာင္းေကာင္းထိန္းႏိုင္တာမဟုတ္။ အဲ့ေတာ့ အဲ့လို စည္းကမ္းေတြရွိေနတဲ့ ေထာင္သာဆို ကြက္တိပဲေလ။ ေထာင္ဝါဒါ ေတြ၊ ဝန္ထမ္းေတြကို ငွားၿပီးထိန္းခိုင္း။ ဆရာ ေလးငါးေျခာက္ေယာက္နဲ႔ စာသင္။ ေရကိုလည္း ေထာင္ထဲမွာအတိုင္း ပံုစံနဲ႔ခ်ိဳးခိုင္း။ အိမ္သာကိုလည္း အခန္းထဲမွာပဲတက္။ ထမင္းကိုလည္း ပံုစံနဲ႔ေကၽြး။ စာကိုလည္း ပံုမွန္က်က္။ မရရင္ ဝါဒါေတြကို ႐ိုက္ခိုင္း။ အျပင္ကိုလည္း မထြက္ခိုင္းဘူး။ ဘယ္ေလာက္မိုက္တံုး။ တစ္ခ်က္ ခုတ္ႏွစ္ခ်က္ျပတ္ပဲ” ဟု ေက်ာ္စိုးက ရွည္လ်ားစြာ ရွင္းျပေလသည္။

“လာကြာ..ဝန္ႀကီးေတြကိုက ဘယ္အခ်ိန္လုပ္ႀကံႀကံရတယ္..ဒါမ်ိဳးက ႀကံဳရခဲတယ္ဟ..ႀကံဳတုန္း တစ္ေယာက္ႏွစ္ဆက္ရွင္ေလာက္ ဝင္လိုက္ၾကရေအာင္..ေဟ့…ေအာက္မွာ က်န္ရစ္တဲ့ ကိုဘၫႊန္႔နဲ႔ ေမာင္စိုးကိုပါ ေခၚပါဟ..အေညာင္းေျပအညာေျပေလး”

ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာ့ေဘာလံုးအသင္း ကမၻာ့ဖလားကို ရရွိေစေရးအတြက္ စိုေျပတို႔လို ျပည္သူေတြ စိတ္ထိန္းဖို႔လိုၿပီ။ ျမန္မာေတြ စိတ္ထိန္းႏိုင္သည့္တစ္ေန႔ ျမန္မာ့ ေဘာလံုးအသင္းလည္း ကမၻာ့ဖလားရမည္သာျဖစ္သည္။ အခုလို စိတ္မထိန္းႏိုင္ေသးသည့္အခ်ိန္တြင္ေတာ့ ျမန္မာအသင္း ဂိုးျပတ္႐ံႈးသည့္ပြဲေတြကို ရင္နာနာႏွင့္ ၾကည့္ေန႐ံုသာရွိေတာ့သည္။

ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ မိဘေတြက ငါးရွာ ဖားရွာတာကို ဆူသည္။ ႐ိုက္သည္။ ႀကီးလာေတာ့ ငါးမွ်ားတာကို မိန္းမေတြက မႀကိဳက္။ အဲ့ေတာ့ မိန္းမေတြ ဆူတာကို ခံရသည္။ မိန္းမေတြ ဆူပူေနသည့္ၾကားမွ အေၾကာင္းရွာ အျပင္ထြက္ၿပီး ငါးခိုးမွ်ားၾက၏။ သိသည့္အတိုင္း ရန္ကုန္မွာကလည္း ငါးမွ်ားစရာ ေနရာက ရွိတာမဟုတ္။ အရင္လို ေျမာင္းေတြထဲ မွ်ားရေအာင္လည္း ညစ္ပတ္ေနသည္။ အဲ့ေျမာင္းေတြထဲက ရသည့္ငါးကို စားဖို႔မေျပာႏွင့္ လက္ႏွင့္ကိုင္ဖို႔ေတာင္ အဆင္မေျပေအာင္ ေရေတြက ညစ္ပတ္ေနသည္။ ေျပာသာေျပာတာပါ။ အဲ့လို ေျမာင္းပုပ္ေတြထဲ ငါးေတြ ရွိေရာ ရွိေသးရဲ႕လားမသိ။

ဘီယာတံဆိပ္ကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တံဆိပ္မဟုတ္ပါ... ဘီယာတံဆိပ္ကိုပင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အမည္လာကပ္လွ်င္ေတာ့... လာကပ္သည့္သူကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုယ္စား ေဆာင့္ကန္ျပစ္ဖို႔သာရွိေတာ့၏

ရန္ကုန္တြင္ ဘယ္နားေျမဝယ္ဝယ္ သိန္းႏွစ္ရာ ေက်ာ္သည္။ ဒီေတာ့ သိန္းငါးဆယ္ႏွင့္ ေျမကြက္ရမည္ဆိုေတာ့ လူတိုင္းစိတ္ဝင္စားၾကသည္။ ေက်ာ္စိုး ေၾကညာထားသည့္ ေျမကြက္ထဲတြင္ သိန္းေထာင္ေက်ာ္တန္ေျမကြက္မ်ား၊ စက္မႈဇုန္အကြက္မ်ားလည္း ပါဝင္သည္။ ဒီေတာ့ လူတိုင္းလိုခ်င္ၾကသည္။ ေနာက္ၿပီး ပိုင္ဆိုင္မႈ စာ႐ြက္စာတမ္းအစံု၊ ဂရန္ေပါက္ဟုဆိုသည္။ ၿပီးေတာ့ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမေရွ႕တြင္ ေရာင္းမည္ဆိုေတာ့ ယံုၾကည္ၾကျပန္သည္။

ကုန္ခဲ့သည့္ႏွစ္မ်ားအတြင္းက သူ႔ႏွမ မဖဲဝါႏွင့္အတူ ေ႐ႊတိဂံုဘုရားကိုလာဖူးရန္ ကိုစံမွဲ႔ ႀကိဳးစားခဲ့ဖူးသည္။ သို႔ေသာ္ မေအာင္ျမင္ခဲ့ ။ ဘယ္ေအာင္ျမင္ပါ့မလဲ။ အရင္အစိုးရမင္းေတြလက္ထက္က သူကိုင္ထားသည့္ အင္းေတြ အိုင္ေတြကိစၥက ဒီႏွစ္မ်ားအတြင္း ေတာ္ေတာ္ ျပႆနာ႐ႈပ္ခဲ့သည္။

သိပ္ေတာ့ မေသခ်ာေသးေသာ္ျငား မၾကာမီ ျမန္မာႏိုင္ငံသားတစ္ေယာက္ ႏိုဘယ္လ္ဆု ေသခ်ာေပါက္ရႏိုင္သည္။ သမိုင္းတစ္ေလွ်ာက္ အဘယ္သိပၸံ ပညာရွင္မွ ဒီနည္းကို မစမ္းသပ္ခဲ့ဖူး။ စမ္းသပ္ဖို႔ေဝးစြ စိတ္ကူးပင္ယဥ္ဖူးလိမ့္မည္မထင္။ ယခုေတာ့ ထိုနည္းလမ္းကို ျမန္မာႏိုင္ငံသားတစ္ေယာက္ျဖစ္သည့္ ေက်ာ္စိုးက စတင္စမ္းသပ္ေတြ႔ရွိသြားၿပီျဖစ္သည္။ ထိုနည္းကေတာ့ လူ႔ခႏၶာကိုယ္မွ လွ်ပ္စစ္ထုတ္လုပ္နည္းပင္။

“ႏို႔ ဦးၾကည္စိုးရယ္ ခင္ဗ်ား မားကက္တင္းကလည္း ဆိုင္ဝကေန ထိုင္ဆဲေနတာပဲ ေတြ႔တယ္။ အဲဒီလို ထိုင္ဆဲေနေတာ့ လာမယ့္ေဖာက္သည္က ျပန္ၿပီေပါ့ဗ်။ ဘယ့္ႏွယ္ မားကက္တင္းႀကီးတံုး။ ဒီပံုနဲ႔ ခင္ဗ်ားထမင္းဆိုင္က ဘယ္လိုေအာင္ျမင္လာတာတံုး” “ေဟ့ေကာင္ ငတံုး။ မင္း ဒါေၾကာင့္ စာေရး ဆရာငမြဲျဖစ္ေနတာ။ ကိုယ့္ဆိုင္ဝေတာ့ ကိုယ္ထိုင္ၿပီး ဘယ္ဆဲမလဲကြ။ ကိုယ္နဲ႔ၿပိဳင္ဘက္ ထမင္းဆိုင္ကိုသြား။ ထမင္းဟင္းမွာၿပီး ဆိုင္ဝက ဝိုင္းမွာထိုင္လာသမွ်လူ ထိုင္ဆဲ။ ဒီေတာ့ သူ႔ဆိုင္လူမဝင္ပဲ ငါ့ဆိုင္ပဲ လူဝင္ၿပီေပါ့ကြာ...ဟားဟားဟား”

“ငါ့ကို ျမင္းဆိုၿပီး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြေပး၊ ငါ့မွာေတာ့ ဘို႐ုပ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ရ ဒူးႀကီးေအာင္လုပ္ရနဲ႔ ပင္ပန္းလိုက္တာ၊ အခုေတာ့ ငါ့ကို ပလပ္ၿပီး ကိုယ့္ျမင္းကိုယ္ထိုးထည့္ ဒီမိုကေရစီအႏိုင္က်င့္တဲ့လူေတြ...ငါသမၼတျဖစ္မွေတြ႔မယ္”

ကိုလူမင္းအဲ့လို ႐ိုက္ေတာ့ စိုေျပလည္း အားက်မခံ ႐ုပ္ရွင္႐ိုက္ခ်င္လာသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အေၾကာင္းကေတာ့ ဦးသူ ရွိသြားၿပီဆိုေတာ့....အျခား လူတစ္ေယာက္အေၾကာင္းပဲ ႐ိုက္ရေတာ့မည္။ ႐ိုက္လွ်င္လည္း နာမည္ႀကီးအေၾကာင္း ႐ိုက္တာပဲ ေကာင္းသည္။ ႏို႔မို႔ဆို သိပ္စိတ္မဝင္စားၾက။