“ဆရာရယ္... သေရာ္စာဆိုတာ ေခတ္အဆက္ဆက္ ဒီလိုပဲ အာဏာရွင္ေတြ၊ အစိုးရေတြ၊ ေရေပၚဆီ လူမႈအသိုင္းအဝိုင္းေတြ၊ ဖိႏွိပ္သူ လူတန္းစားေတြ၊ ေခတ္ရဲ႕ ျပယုဂ္ေတြကို ေလွာင္ေျပာင္ေရးရတာ မဟုတ္လားဗ်ာ”

ရင္ဘတ္ကို စည္လိုတီး နတ္ဦးရွင္ႀကီး ငိုေလၿပီ ...။ “ေကာင္းၾကေသးရဲ႕လား အရပ္ကတို႔ေရ...။ ငါ့အပိုင္စား ေနရာေလးေတာင္မွ ခ်မ္းသာမေပးၾကပါလား...။ ဒင္းတို႔ မေမြးခင္ကတည္းက ေရငန္တစ္႐ိုး ပိုင္စံစိုးခဲ့တာ ငါဦးရွင္ႀကီးပါဟဲ့ ... အဟီး ...ဟီး ...”

ဘဏ္က ထုတ္ေငြကို ဘယ္လို သိမ္းရမွန္းမသိ။ အျပင္မွာထားေတာ့လည္း ဟိုတေလာက လြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ျဖင့္ ေထာင္မွလြတ္လာသည့္ လူဆိုးေတြရန္ကလည္း ရွိေသးသည္။ ေငြအထုပ္လိုက္ႀကီး သိမ္းထားလို႔မျဖစ္။ ဘဏ္တြင္ ျပန္အပ္ရေအာင္လည္း အျခားဘဏ္ေတြကိုလည္း မယံု။ ထို႔ေၾကာင့္ က်စ္က်စ္လ်စ္လ်စ္ျဖစ္ေအာင္ ေဒၚလာေတြ၊ ေ႐ႊေတြ ဝယ္သည္။ သို႔ႏွင့္ ဝယ္လိုအားမ်ားကာ ေဒၚလာေဈး၊ ေ႐ႊေဈးေတြ တက္ကုန္ျပန္သည္။

ဒါေပါ့... ဘႀကီးက်ိဳင္းက ထပ္ျဖည့္ေပးမယ္။ ျပည္တြင္းအခ်င္းခ်င္း တိုက္တဲ့ဗ်ဴဟာေတြကို တိုက္ဗ်ဴဟာ၊ တိုက္ဆင္ေရး။ ျပည္တြင္းအခ်င္းခ်င္းတိုက္တဲ့ ေနရာေတြကို တိုက္ေျမျပင္၊ ျပည္တြင္းမွာ တိုက္တဲ့သူေတြကို တိုက္ဗိုလ္၊ တိုက္သား။ ျပည္တြင္းအခ်င္းခ်င္းတိုက္ၿပီး အနားယူသြားတဲ့သူေတြကို တိုက္မႈထမ္းေဟာင္း။ ေနာက္ထပ္ တိုက္တကၠသိုလ္၊ တိုက္သင္တန္းေက်ာင္း၊ တိုက္သမိုင္းျပတိုက္၊ တိုက္အင္ဂ်င္နီယာ၊ တိုက္ဆရာဝန္၊ တိုက္ေဆး႐ံု... အင္း...အင္း...တပံုႀကီးပဲရယ္။

တိုင္းျပည္အေရးက ေတာ္ေတာ္ေလး ႐ႈပ္ေထြးသည္။ ေဇာ္ဂ်ီပဲ ဆက္သံုးရမလား၊ ယူနီကုတ္ပဲ ေျပာင္းရမလား ေဝခြဲမရ။ ဒီၾကားထဲ ရခိုင္နဲ႔ ရွမ္းေျမာက္မွာလည္း တိုက္ပြဲေတြ ျဖစ္ေနသည္။ ရန္ကုန္နဲ႔ အေဝးႀကီးမို႔ ကိုယ့္ကို မထိခိုက္ဘူးလို႔ထင္ေသာ္လည္း မဟုတ္ျပန္။ ရွမ္းေျမာက္တိုက္ပြဲေတြေၾကာင့္ ကားေတြပိတ္သည္။ မွာထားသည့္ကုန္ပစၥည္းေတြ ရန္ကုန္ကိုေရာက္မလာ၊ မီးပဲအ႐ိႈ႕ခံရမလား၊ ဖမ္းပဲသြားမလား စိုးရိမ္မိသည္။

လူေတြ မုဒိတာတရား မရွိၾက။ ဘႀကီး႐ိုး႐ိုးသားသား ႀကိဳးႀကိဳးစားစား ဂါဝင္နည္းျဖင့္ ခ်မ္းသာလာတာကို ဝမ္းသာမေပးၾက။ ဘႀကီးတို႔ကိုပဲ အျပစ္ရွာေနၾကသည္။ ဘႀကီးအသည္းေတြ နာသည္။ အသားေတြ တုန္သည္။ မ်က္ရည္ေတြ ေဝ့ဝဲရစ္ဝိုင္းလာသည္။ ဗမာ ႐ုပ္ရွင္ကားထဲက မင္းသားေတြလို ႏွာေခါင္းႀကီးနီ...ႏႈတ္ခမ္းေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္လာသည္။

ျမားပစ္တြင္ ႏိုင္ငံတကာအဆင့္ ၁၅၊ ဆင္စီး ျမင္းစီးတြင္ အဆင့္ ၁၃၊ ဓားခုတ္၊ လွံထိုးတြင္ အဆင့္ ၅ တို႔သာရရွိခဲ့ေသာ္ျငား အဆို၊ အက၊ အတီးတြင္ေတာ့... ဘုရင့္တပ္မေတာ္သည္ နံပါတ္တစ္ အေကာင္းဆံုး ဆုရရွိခဲ့ေပသည္။

ေသနတ္ကိုင္မင္းအေပါင္းက ရန္ေစာင္ေနၾကဆဲ။ မေန႔တစ္ေန႔ကမွ မိုးဦးက်ဖားေတြလို ေပၚလာသည့္ ေသနတ္ကိုင္မင္းေလးေတြကလည္း အလွ်ိဳလွ်ိဳ။ ေသနတ္အစြမ္းအံ့မခန္း ခ်ာရာဏသီတြင္ ေသနတ္ဖက္ရွင္အသစ္ကေလးေတြကလည္း ၿမိဳ႕ေပၚအထိ တက္ေဆာ္ၿပီး အစြမ္းျပသည္။ ေနာင္တြင္လည္း တစ္႐ြာလွ်င္ တစ္ဖက္ဒရယ္ဟုဆိုကာ ေသနတ္ကိုင္ ေကာင္းဘြိဳင္ေတြ ေပၚလာဦးမည္လားမသိ။ တကယ္တမ္း ဘာမွမရွိသည့္ ျပည္သူေတြကား ကိုယ့္ထမင္းအိုးေလး ကိုယ္တည္ေနရတာျဖင့္ပင္ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ေတာင္ေပၚ ေျမျပန္႔ ခြဲၿပီး မမုန္းအား။

အရင္အစိုးရလက္ထက္က စင္ကာပူလိုျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္၊ ဝင္ေငြ ဘယ္ေလာက္တိုးေအာင္ လုပ္မယ္လို႔ ေျပာခဲ့သည့္ဝန္ႀကီးေတြကို အားက်လို႔လားမသိ။ ယခုအစိုးရကလည္း ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ အတြင္း စင္ကာပူကို မီေအာင္လုပ္မည္ဟု ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့သည္။ ယခုဆို စင္ကာပူကိုမီရန္ ၁၆ ႏွစ္ေလာက္သာ လိုေတာ့သည္။ စင္ကာပူကေတာ့ ျမန္မာျပည္ေနာက္က လိုက္လာမွာကို ေတာ္ေတာ္ေလး ေၾကာက္ေနေလာက္ၿပီ။

ကၽြႏု္ပ္ကား ဆာမူ႐ိုင္းဘဝတြင္ တိုက္ပြဲေပါင္း မ်ားစြာ ႏိုင္လာသည္ကို ယခုေလာက္ ဂုဏ္မယူစဖူး။ ယခုေတာ့ ႐ိုးသားႀကိဳးစား စီးပြားေရးသမားႀကီးမ်ား ျဖစ္ေနၾကေသာ ကၽြႏု္ပ္တို႔ စစ္ကဲႀကီး မိသားစု ေအာင္ျမင္မႈအတြက္ ဂုဏ္ယူေပၿပီ။ ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ ခ်စ္လွစြာေသာ စစ္ကဲႀကီး ေျပာေျပာေနတတ္သည့္ အမ်ိဳးသားေရး၏ အဓိပၸာယ္ကို ကၽြႏု္ပ္ ေမာင္ဆာမူ႐ိုင္း ေကာင္းေကာင္းႀကီး သေဘာေပါက္ေခ်ၿပီ။ ကၽြႏု္ပ္၏႐ြာမွ အမ်ိဳးမ်ား သာယာေရးအတြက္ ကၽြႏု္ပ္တြင္ တာဝန္ရွိေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္...ကၽြႏု္ပ္...႐ြာျပန္ေခ်ေတာ့မည္။ ကၽြႏု္ပ္တို႔ကား နိပြန္ျပည္မွ ဆာမူ႐ိုင္းမ်ားျဖစ္ေတာ့သကိုး။

ဒ႑ာရီေတြထဲမွာေတာ့ လူကေန ေခြးျဖစ္သြားတာ ရွိပါတယ္။ သမန္းက်ားဆိုတာလည္းရွိသလို သမန္းဝံပုေလြဆိုတာလည္း ၾကားဖူးၾကမွာပါ။

နရသိမ္ဘဝတကၠသိုလ္မွာ ေပးဆပ္ခဲ့သူေတြ၊ စိစစ္ေရးေငြမင္ခ်ပ္ႀကီးထဲ လမ္းေပ်ာက္ခဲ့သူေတြ ဒုနဲ႔ေဒး။ ေနာက္ ဘယ္ပညာရွိ တီထြင္လိုက္မွန္းမသိတဲ့ စာဆိုမွန္ရင္ ဆင္းရဲရမယ္ဆိုတဲ့ မူႀကီးနဲ႔အတူ ႐ုပ္ရွင္ထဲမွာေတာင္ စာဆိုေတြဟာ အူေၾကာင္ေၾကာင္ ငမြဲေတြအျဖစ္ပဲ ပံုေဖာ္ခံခဲ့ရတယ္မဟုတ္လား။

စကားေျပာေနရင္းကေန ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက ဝုန္းခနဲ ကုလားထိုင္ေပၚက ေနာက္ျပန္ႀကီးလဲက်သြားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ကိုစိုးထိုက္လည္း ဘာလဲဟဆိုၿပီး အလန္႔တၾကား ထရပ္လိုက္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ဆန္႔ဆန္႔ႀကီးလဲေနတဲ့ ႏိုင္ငံျခားျပန္ စာေရးဆရာ သူပုန္ဗိုလ္ႀကီးရဲ႕ ပါးစပ္ကေန ၾကာဆံေၾကာ္ဖတ္ေတြနဲ႔ ဝိုင္ျဖဴ၊ ဝိုင္နီ ေရာရာေတြဟာ မီးေတာင္ႀကီးတစ္ခုေပါက္ထြက္သလို အရွိန္ျပင္းစြာနဲ႔ ေဝါခနဲ ပန္းထြက္လာပါေတာ့တယ္။

စီအိုင္ဒီကိုင္လိုက္လွ်င္ အဲ့အမႈ တရားခံမမိေတာ့၊ လမ္းဆံုးၿပီဟု စြပ္စြဲၾကသည္။ စိမ္းလဲ့ကန္သာ ငါးေလာင္းၿပိဳင္လည္း မမိေသး။ မဂၤလာဒံု ေလးေလာင္းၿပိဳင္လည္း ကိုယ့္ဟာကိုယ္သတ္တာျဖစ္သြားသည္။ ဟိုအမႈလည္း မမိ၊ ဒီအမႈလည္း မမိဆိုၿပီး ေလွာင္ၾကသည္။ ျပည္သူေတြကိုယ္တိုင္ဖမ္းေပးမွ မိမွာလားဟုလည္း ေမးၾကသည္။

ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခ်ိန္က အရမ္းေပါက္ခ်င္ခဲ့ေသာ ဝက္ၿခံကို ယခုေတာ့ ေငြသံုးေထာင္အကုန္ခံၿပီး ရွင္းထုတ္ေနရပါ၏။ ဝက္ၿခံေပါက္ေဆး လိုခ်င္ခဲ့ဖူးေသာ ကၽြန္ေတာ္သည္ ဝက္ၿခံေပ်ာက္ေဆးကို သံုးေနရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ က်ိတ္ႀကိဳက္ခဲ့ေသာ ေတာင့္ေတာင့္ထြားထြား တင္ဇာလြင္ႀကီးသည္လည္း ကေလးႏွစ္ေယာက္အေမ ဝတုတ္ႀကီးျဖစ္ေနသည္ဟု သတင္းရထားပါသည္။