အမႈမ်ားအား ကိုယ္က်င့္တရားျဖင့္ ဆံုးျဖတ္ျခင္းမ်ိဳးထက္ မည္သည့္ တရားစီရင္ေရး ေဆာင္႐ြက္ခ်က္ကမွ သာလြန္အေရးပါျခင္း မရွိပါ။

ေလျဖတ္ၿပီး အိပ္ရာထဲလဲေနတဲ့ ပင္စင္စားႀကီးကို သက္ရွိထင္ရွား ရွိေနေၾကာင္းျပဖို႔ အိမ္ကေန လွည္းတစ္တန္ ကားတစ္တန္နဲ႔ ဘဏ္ကိုလာခဲ့ရတာမ်ိဳးေတြ ေတြ႔ေနရေတာ့ အေတာ့္ကို စိတ္မခ်မ္းမသာ ျဖစ္ရတယ္ဗ်ာ။ ရတဲ့ပင္စင္လစာက ငွားရတဲ့ ကားခဖိုးနဲ႔တင္ ကုန္ပါေလေရာလား။

အစိုးရ၏အလုပ္မွာ ၿပီးျပည့္စံုသည့္ Public Policy တစ္ရပ္ေရးဆြဲကာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ၿပီး သက္ဆိုင္သူအားလံုး၏ ျပႆနာ ေျပလည္သြားႏိုင္ျခင္း ရွိ၊ မရွိ ျပန္လည္ ဆန္းစစ္ေရးပင္ျဖစ္သည္

အေသအခ်ာ စစ္တမ္းထုတ္ၾကည့္လွ်င္ ဘဝေနထိုင္မႈ အဆင့္မ်ား သိသိသာသာ တိုးတက္မႈ မရွိေသးသကဲ့သို႔ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈ လုပ္ငန္းမ်ားတြင္လည္း ပံုစံေဟာင္းမွ ခြဲထြက္၍ သိသာစြာ တိုးတက္လာမႈ မရွိေသးပါ။ ဆိုလိုသည္မွာ ဘတ္ဂ်က္ေငြမ်ား ပိုမိုသံုးစြဲလာႏိုင္ေသာ္လည္း တိုးတက္မ်ားျပားလာပါသည့္ လူဦးေရႏွင့္ မကာမိႏိုင္ေသးပါ။

ေျဖရမည့္ေခါက္႐ိုးမ်ားတြင္ ဌာနဆိုင္ရာမ်ား၌ ျပဳလုပ္ေနၾကသည့္ အစည္းအေဝးမ်ား မ်ားျပားေနျခင္းကလည္း တစ္ခုအပါအဝင္ ျဖစ္သည္။ ဌာနဆိုင္ရာမ်ားတြင္ ျပဳလုပ္ၾကသည့္ အစည္းအေဝးမ်ားမွာ လိုအပ္သည္ထက္ မ်ားေနျခင္းသည္ကလည္း အခ်ိန္မ်ားကို ျဖဳန္းတီးေစၿပီး လုပ္ႏိုင္ ကိုင္ႏိုင္သည့္အားမ်ားကို ဖ်က္ဆီးပစ္ရာ ေရာက္သည္။

အစိုးရအဖြဲ႔ သာမက ႏိုင္ငံအတြက္ အေရးပါသည့္ အင္စတီ က်ဴးရွင္းႀကီးမ်ားတြင္ “အထက္ကအမိန္႔”အတိုင္း လိုက္နာေဆာင္ရြက္ပါက “ဝန္ထမ္းေကာင္း”၊ “အမႈထမ္းေကာင္း”အျဖစ္ သတ္မွတ္ခံရစၿမဲ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဒီမိုကေရစီ အမွန္တကယ္ ေဖာ္ေဆာင္လိုေသာ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္အတြက္မူ ဥပေဒေကာင္းမ်ား အထက္၌ မည္သည့္ပုဂၢိဳလ္ႏွင့္ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုမွ် မရွိေအာင္ အခိုင္အမာ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ပါမွ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္ေကာင္းအျဖစ္ သတ္မွတ္ခံရမည္

အေရးၾကီးတာက လက္႐ံုးအားျပဳခ်ိန္လား၊ ႏွလံုးကို ပိုအားျပဳခ်ိန္လား ခြဲျခားဖို႔လိုရင္းသာ ျဖစ္တယ္။ တစ္ဦးခ်င္းျဖစ္ေစ၊ အဖြဲ႔အစည္းေတြျဖစ္ေစ လက္႐ံုး အားျပဳခ်ိန္မွာလည္း ပညာႏွင့္ယွဥ္ေသာ လက္႐ံုးရည္ျဖစ္ဖို႔လိုသလို ႏွလံုးအား ျပဳခ်ိန္မွာလည္း လိုအပ္တဲ့ လက္႐ံုးရည္ကိုသံုးႏိုင္ဖို႔ ကၽြမ္းက်င္ေအာင္ ျပင္ဆင္ ထားဖို႔သာ ျဖစ္တယ္။

ဖက္ဒရယ္စနစ္သည္ နာမည္ၾကားရန္ပင္ ခဲယဥ္းခဲ့သည့္အေျခမွ ယေန႔အခါတြင္ ဒီမိုကေရစီဟူေသာ စကားလုံးေလာက္နီးနီးပင္ ေခတ္စားလာသည္။ အနာဂတ္ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ကိုလည္း ဖက္ဒရယ္စနစ္အတိုင္း သြားမည္ဟု အေရးႀကီး သက္ဆိုင္သူ အားလုံးလိုလိုက သေဘာတူထားၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ဖက္ဒရယ္စနစ္တြင္ ႏိုင္ငံေရးကိုသာ အေျပာမ်ားၾကၿပီး စီးပြားေရးကို မေျပာၾကသေလာက္ ျဖစ္သည္။

စာေရးသူအေနႏွင့္ ‘ႏိုင္ငံေတာ္မွ မည္သည့္အခါမွ ခြဲမထြက္ရ’ ဆိုေသာ အဆိုျပဳလႊာကို ခံတြင္းမေတြ႔ႏိုင္ၾကသည့္ တိုင္းရင္းသားမ်ား၏ စိတ္ခံစားမႈကို အျပည့္အဝ နားလည္ႏိုင္ပါသည္။ သို႔တိုင္ ဤကိစၥမွာ စကားလံုး ျပႆနာမွ်သာ ျဖစ္သည္။ စကားလံုးထက္ ပို၍အေရးႀကီးသည္မွာ ‘မူ’ ပိုင္းဆိုင္ရာ ျဖစ္သည္။ ‘ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္’ ေခါင္းစဥ္ပါ အခ်က္ငါးခ်က္လံုး မဆိုႏွင့္ နံပါတ္ (၃) အခ်က္မွ်ႏွင့္ပင္ ထိုက္ထိုက္တန္တန္ ရရွိေနၿပီဟု ဆိုႏိုင္သည္။ အဆိုပါ နံပါတ္ (၃) အခ်က္ကို စာဖတ္သူမ်ား ‘ဆဝါး’ ႏိုင္ရန္ မူရင္းအတိုင္း ေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။ ယခုလို ... ‘တိုင္းေဒသႀကီး/ျပည္နယ္မ်ားသည္ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ား၏ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ ဓေလ့ထံုးတမ္း စသည့္ က႑အသီးသီးတြင္ ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ အခြင့္အေရးကို အာမခံခ်က္ ရွိေစရမည္။’

ကြၽန္ေတာ္က ဆက္ၿပီးေျပာတယ္။ “ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးခင္ဗ်ာ အခုလည္းပဲ ႏိုင္ငံေရး စားပြဲဝိုင္းကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ တိုင္းရင္းသားအားလံုး စံုညီနီးပါး ေရာက္ရွိေနပါၿပီ။ KIO သာ ႏိုင္ငံေရးစားပြဲဝိုင္းကို ေရာက္လာရင္ ဒီအစိုးရကို ကိုင္ေျမႇာက္ပစ္လို႔ ရတယ္” လို႔ ကြၽန္ေတာ္ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေျပာလို႔အၿပီးမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးဟာ မွင္တက္မိၿပီးေတာ့ အံ့ၾသသြားတဲ့ အမူအရာကို ေတြ႔ရပါတယ္။

ျမန္မာ့စီးပြားေရးဟူေသာ ေလယာဥ္ တကယ္ပ်ံတက္၊ မတက္ ေဆြးေႏြးျငင္းခုန္မႈမ်ား ယခုတစ္ပတ္အတြင္း မူဝါဒ အဝန္းအဝိုင္း၊ ပညာရွင္ အဝန္းအဝိုင္းတြင္ သာမက တစ္ႏိုင္ငံလုံး ဆူညံသြားသည္။ စီးပြားေရးဟူေသာ ေလယာဥ္ပ်ံအတက္ကို ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလုံး ေမွ်ာ္လင့္ေနေသာ္လည္း တကယ္လက္ေတြ႔ ပ်ံတက္ႏိုင္ရန္မူ ယခုထက္ပိုၿပီး ႀကိဳးစားအားထုတ္ရဦးမည္၊ အခ်ိန္ယူရဦးမည္။

မတ္လ (၂၆) ရက္ေန႔ထုတ္ The Voice Sunday သတင္းစာတြင္ ေဖာ္ျပခဲသည့္ ‘က်ည္ေထာင္စုသစၥာ သေရာ္စာ’ ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ဧၿပီလ ၂၅ ရက္ေန႔ မြန္းလြဲပိုင္းတြင္ သတင္းမီဒီယာေကာင္စီက The Voice Daily ကို ေခၚယူေတြ႔ဆုံခဲ့သည္။

အဲဒီကတည္းက ဖိုးေတမွာ အမွန္တကယ္ သတၲိရွိသူ မဟုတ္၊ လက္႐ံုးအားကိုးျဖင့္ ေဟာက္စား၊ ေျခာက္စား၊ ေျမႇာက္စားသူ တစ္ဦးသာျဖစ္ေၾကာင္း ကေလးအေတြးနဲ႔ ေတြးခဲ့ဖူးတယ္။

အဲဒီေတာ့ မီးမွန္ေအာင္ မေပးႏိုင္ဘဲ လာရင္လည္း မီးအားနည္းေနတတ္တဲ့ လွ်ပ္စစ္မီတာခကို ဝင္ေငြထက္ ထြက္ေငြမ်ားေနတဲ့ ျပည္သူက ထပ္တိုးမေပးခ်င္တာဟာ သဘာဝ က်တယ္လို႔ ဆိုရမွာျဖစ္ၿပီး ျပည္သူက တိုးမေပးလို႔ တိုးေပးလိုက္ရင္ ေျပလည္သြားမယ္ဆိုတဲ့ ျပည္သူကို အျပစ္တင္တဲ့သေဘာမ်ိဳး ျပည္သူက ျမင္ရင္လည္း အေျဖထြက္မွာ မဟုတ္ေပ။

အထူးအေရးႀကီးသည့္အခ်က္မွာ အဆိုပါျပႆနာႀကီးမ်ားသည္ ကမၻာ့အင္အားႀကီး အယူဝါဒႏွစ္ရပ္၏ သမိုင္းရန္စ (အမုန္းတရား)အေပၚ မ်ားစြာ အေျခခံထားသည္ ဟူေသာအခ်က္ကို ကမၻာ့အယူဝါဒ သမိုင္းေၾကာင္းႀကီးမ်ားအား ေလ့လာထားသူ အားလံုး သိထားၿပီးျဖစ္ရာ ယင္းအယူဝါဒႏွစ္ရပ္အေပၚ ယံုၾကည္သူနည္းပါးသည့္ ျမန္မာ ႏိုင္ငံသား ဝိဘဇၨအယူဝါဒီမ်ား အေနႏွင့္ ေမတၲာတရား၊ အသိဉာဏ္ႏွင့္ သတိတရားတို႔ျဖင့္ လိမၼာပါးနပ္စြာ ျပဳမူေနထိုင္ရန္ လိုအပ္သည္