ဂ်ပန္ႏိုင္ငံပညာေရးအေပၚ ႏိုင္ငံတကာမွ ပညာေရးသုေတသီမ်ား ေလ့လာဆန္းစစ္ ၿပီးေနာက္ မေက်နပ္စရာ၊ အားမရစရာမ်ား ရွိေနေၾကာင္း ထုတ္ျပန္ခဲ့ၾကသည္။ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွ ေက်ာင္းသားမိဘမ်ား ကိုယ္တိုင္က မိမိတို႔ ႏိုင္ငံ၏ ပညာေရးစနစ္ကို အားမရဟုဆိုကာ ႏိုင္ငံျခားထြက္ေစၿပီး ပညာသင္ၾကားခိုင္းမႈေတြကလည္း ေခတ္စားလာသည္။ ဂ်ပန္မိဘ မ်ားကိုယ္တိုင္က မိမိတို႔ သား၊ သမီး ပညာေရးအတြက္ အေနာက္ႏိုင္ငံႀကီးမ်ားတြင္ ေ႐ႊ႕ေျပာင္းေနထိုင္ၿပီး ပညာေရးကို အေလးေပးလုပ္ေဆာင္ေနမႈမ်ားကိုပင္ ေတြ႔ေနရပါသည္။ မိခင္ႏွင့္ ကေလးမ်ားသည္ ႏိုင္ငံျခားထြက္ကာ ေနထိုင္ၾကၿပီး ဖခင္မ်ားက ဂ်ပန္တြင္ ဆက္ေနကာအလုပ္လုပ္ၿပီး ပိုက္ဆံပို႔ေပးေနျခင္းမ်ားကိုလည္း ေတြ႔လာရပါသည္။ မေလးရွားႏိုင္ငံသည္ ဂ်ပန္တို႔အတြက္ မိမိတို႔သား၊ သမီးမ်ားအား ပညာသင္ၾကားေပးရန္ ေ႐ြးခ်ယ္မႈအမ်ားဆံုးျဖစ္ေၾကာင္းလည္း သိရသည္။

၂၀၁၈ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလ ၃ ရက္ေန႔က ဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံ၊ ဟႏြိဳင္းၿမိဳ႕ရွိ သမၼတအိမ္ေတာ္တြင္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးႏွင့္ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတျဖစ္သူ ငုယင္ဖူသ႐ုန္က ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံုခဲ့သည္။ ထိုအခမ္းအနားကို တက္ေရာက္ခြင့္ရေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားမွာ ၅၅ ဦးျဖစ္ၿပီး ၂၀၁၇-၂၀၁၈ ပညာသင္ႏွစ္တြင္ တကၠသိုလ္၊ ေက်ာင္းအသီးသီးက အထူးခၽြန္ဆံုးေက်ာင္းသားမ်ား ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း သိရသည္။ ဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံတြင္ ပညာေရးျမႇင့္တင္ရမည္ကို ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္မ်ားက လက္ခံသည့္အျပင္ အားေပးအားေျမႇာက္ လုပ္ေဆာင္ေနမႈမ်ားမွာ ယခင္ကႏွင့္ မတူေသာေၾကာင့္ ဗီယက္နမ္ပညာေရး မၾကာမီ ေရွ႕တန္းကို ေရာက္လာလိမ့္မည္ဟုလည္း ယူဆမိပါသည္။

ပထမဆံုး သမီးေလး ေမြးဖြားစဥ္က တစ္ခ်ိန္တြင္ သမီးကို အိမ္ေထာင္ခ်ေပးမည္၊ မဂၤလာပြဲႀကီးကို သူတို႔၏ မြန္ျပည္ရွိ ႐ြာေလးတြင္ က်င္းပေပးမည္ဟု ပပဝင္းတစ္ေယာက္ စိတ္ကူးေတြ ယဥ္ခဲ့ဖူး သည္။ ယခုေတာ့ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ၾကာလာၿပီ။ ပပဝင္းႏွင့္ သူ႔မိသားစု ထိုင္းႏိုင္ငံေျမာက္ပိုင္းရွိ မယ္လဒုကၡသည္ စခန္းက မထြက္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနၾကေသးသည္။

ထိုင္းႏိုင္ငံ ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာန၊ အဆင့္ျမင့္ပညာေရးေကာ္မရွင္႐ံုးက ယခု ၂၀၁၉ ပညာသင္ႏွစ္အတြက္ မဟာဘြဲ႔၊ ပါရဂူဘြဲ႔ ပညာသင္ဆုမ်ား ေပးမည္ျဖစ္၍ ကေမၻာဒီးယား၊ လာအိုႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား ေလွ်ာက္ထားႏိုင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း အဆိုပါေကာ္မရွင္႐ံုးကေၾကညာထားသည္။

ယေန႔ေခတ္တြင္ ပညာေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရမည္ဆိုျခင္းကို ႏိုင္ငံတိုင္းလိုလိုတြင္ ေျပာဆိုေနၾကပါသည္။ အထူးသျဖင့္ အစိုးရေက်ာင္းမ်ားတြင္ ပညာေရးစနစ္ေျပာင္းလဲရန္ လိုလားလ်က္ရွိေနၾက သည္။ သူတို႔ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲလိုသည့္ ပညာေရးစနစ္ ပံုစံမ်ားကလည္း အလြန္ေသးငယ္ေသာ ဖင္လန္ႏိုင္ငံက က်င့္သံုးေနသည့္ ပညာေရးစနစ္မ်ိဳး ျဖစ္ခ်င္ေနၾကသည္ဆိုျခင္းမွာ ထူးျခားသည္ဟုဆိုရမည္။

စင္ကာပူႏိုင္ငံ ပညာေရးစနစ္တြင္ ၈-၄-၄ ဆို သည့္စနစ္ကို ၁၉၈၅ ခုႏွစ္ကတည္းက စတင္က်င့္သံုးခဲ့ေၾကာင္း ေတြ႔ရပါသည္။ မူလတန္းပညာကို ၈ ႏွစ္ႏွင့္ အထက္တန္းအဆင့္ပညာကို ေလးႏွစ္သင္ၾကားၿပီးလွ်င္ တကၠသိုလ္ေလးႏွစ္ၿပီးဆံုးပါက ပညာေရးၿပီးဆံုးၿပီဆိုသည့္သေဘာျဖင့္ တစ္ရစ္ သတ္မွတ္ထားေသာစနစ္ျဖစ္သည္။

ရုပ္ရွင္မ်ား၊ ဝတၳဳမ်ားအားလံုးတြင္ စိတ္ကူးယဥ္ဇာတ္လမ္းမ်ားကို ဖန္တီးၾကရာ၌ အနာဂတ္သည္ AI ေခၚ လူသားတို႔အတိုင္း တုပႏိုင္သည့္ စက္မ်ား၊ စက္႐ုပ္မ်ားျဖင့္ လူသားတို႔ဘဝမ်ားကို အေကာင္းဆံုး ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္မည့္ တင္ဆက္မႈမ်ား ေတြ႔ၾကရမည္ ျဖစ္သည္။ လာမည့္ဆယ္စုတစ္စုအတြင္းမွာပင္ စမတ္ၿမိဳ႕၊ စမတ္ေက်ာင္းစသည္တို႔သည္ ေပၚေပါက္လာေပေတာ့မည္။ နည္းပညာျဖင့္ အားလံုးကို အစီအစဥ္က်နစြာ ဖန္တီးထားေသာ ၿမိဳ႕မ်ား၊ ေက်ာင္းမ်ား ေပၚေပါက္လာေတာ့မည္ဟု ခန္႔မွန္းရပါသည္။

စင္ကာပူႏိုင္ငံတြင္ ပညာေရးဆိုင္ရာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြကို မည္မွ်လုပ္ေနသည္ဆိုေစ ၂၁ ရာစုႏွင့္ အံဝင္ခြင္က်ျဖစ္မည့္ ပညာေရးစနစ္မ်ိဳးကို ႏိုင္ငံတြင္ ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ေရးမွာ စိန္ေခၚခ်က္မ်ားရွိ ေနသည္သာျဖစ္သည္

လာမည့္ႏွစ္ကစတင္ၿပီး ဆရာအတတ္သင္ေက်ာင္းကို ၅ ႏွစ္ ဖြင့္ထားျခင္းအားလည္း ၄ ႏွစ္သို႔ေလွ်ာ့ခ်ရန္ ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာနက သတ္မွတ္လိုက္ပါသည္။ ဆရာလိုအပ္ခ်က္မ်ားကို အျမန္ဆံုး ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္ရန္ဟုယူဆၿပီး ေျပာင္းလဲမႈတစ္ခုကို လုပ္ေဆာင္ေနၿပီဟူ၍လည္း ခန္႔မွန္းရသည္။

“ေက်ာင္း ၈၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္က လက္ေတြ႔ကို ေသေသခ်ာခ်ာ မလုပ္ႏိုင္ဘူး”

ပညာေရးဆိုသည္မွာ ကမၻာအႏွံ႔ ထိုးေဖာက္ေနေသာ ပညာေရးတစ္ခု ျဖစ္လာေၾကာင္းကို သတိျပဳၾကေစခ်င္ပါသည္။ တ႐ုတ္ေဘဂ်င္း၊ ဆန္ဖရန္စစၥကို ေဘးဧရိယာႏွင့္ နယူးေယာက္စီးတီးတို႔သည္ ကမၻာ့အြန္လိုင္း သင္ၾကားမႈအတြက္ ဗဟိုအခ်က္အခ်ာက်ေသာ ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ား ျဖစ္ေနေၾကာင္း Navitas Ventures 2018 အစီရင္ခံစာတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။ ကိတ္ေတာင္း၊ ႏိုင္႐ိုဘီ၊ ကြာလာလမ္ပူႏွင့္ ေဆာေပၚလိုၿမိဳ႕မ်ားသည္လည္း အြန္လိုင္းကတစ္ဆင့္ ပညာေလ့လာသည့္ႏိုင္ငံမ်ားထဲတြင္ ထိပ္တန္းၿမိဳ႕ ၂၀ ထဲ၌ ပါဝင္ေနေၾကာင္းေတြ႔ရသည္။

အိႏၵိယႏိုင္ငံ စာေမးပြဲစစ္ေဆးသည့္အဖြဲ႔ Associa- tion of Teste Publishers (ATP) သည္ အစိုးရမဟုတ္သည့္ NGO အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုျဖစ္ၿပီး စာေမးပြဲစစ္ေဆးျခင္းႏွင့္ စာေမးပြဲစစ္ေဆးႏိုင္ရန္အတြက္ အေထာက္အကူျပဳသည့္ ပစၥည္းမ်ားကို ထုတ္လုပ္ဝန္ေဆာင္မႈေပးေနေသာ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုလည္း ျဖစ္သည္။ ၂၀၁၈ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာ ၃၀ ရက္ေန႔က နယူးေဒလီတြင္ ATP အဖြဲ႔၏ စတုတၳအႀကိမ္ ညီလာခံကို က်င္းပခဲ့သည္။

လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္အနည္းငယ္အတြင္း ဆန္းစစ္ခ်က္အရ လာအိုႏွင့္ ဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံ တို႔၏ အဂၤလိပ္စာ ေလ့လာသင္ယူမႈတို႔က ထိုးတက္သြားသေလာက္ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ အဂၤလိပ္စာ တတ္ကၽြမ္းမႈမွာ အေရွ႕ေတာင္အာရွတြင္ပါ အနိမ့္က်ဆံုးအေနအထားကို ေရာက္ရွိသြားေၾကာင္း Chiang Rai Times သတင္းတြင္ ေထာက္ျပေဝဖန္ထားသည္ကို ေတြ႔လိုက္ရပါသည္။

အေနာက္ဖြံ႔ၿဖိဳးသည့္ႏိုင္ငံႀကီးမ်ားတြင္ အြန္လိုင္းမူႀကိဳ (Online Preschool) ဆိုသည့္ သေဘာတရားမ်ား ေခတ္စားလာၾကျပန္သည္။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုတြင္ပင္ ျပည္နယ္ ၈ ခု၌ အြန္လိုင္းမူႀကိဳမ်ားကို ထူေထာင္ၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ မူႀကိဳကို အိမ္မွာပင္ အကုန္အက်သက္သာစြာျဖင့္ ပညာသင္ေပးရန္ ရည္႐ြယ္ခ်က္ႏွင့္ ဖြင့္လွစ္ခဲ့ၾက ျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္မူႀကိဳဆိုသည့္ သေဘာတရားမွာ စာသင္ရန္မဟုတ္။ ကစားျခင္းျဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ကေလးဘဝကို ျဖတ္သန္းရန္ျဖစ္သည္ဆိုၿပီးမွ အဘယ္ေၾကာင့္ အြန္လိုင္းေတြထူေထာင္ၿပီး စာသင္ၾကရမည္နည္းဟု အျငင္းပြားစရာေတြ ျဖစ္လာသည္။

“ေရထဲက်တာမွ အသံၾကားရပါဦးမယ္လို႔ပဲ ေျပာပါရေစရွင္”