မီးဖိုေခ်ာင္သံုးပစၥည္းမ်ား၏ အစြန္းအထင္းမ်ားရွိေနေသာ တီရွပ္ကိုဝတ္ကာ ကတ္ဦးထုပ္ေလးေဆာင္းၿပီး ခပ္ေမွာင္ေမွာင္လမ္းကေလးအတိုင္း ေလွ်ာက္လာေသာ ဟိုေဆးအန္ဒရီရက္စ္သည္ ဟာရီကိန္းမာရီယာထိသြားသည့္ ပြာတိုရီကိုကၽြန္း ဒုကၡသည္စခန္းမ်ားတြင္ အခမဲ့စားေသာက္ဆိုင္မ်ားဖြင့္ေနသည့္ ကမၻာေက်ာ္စားဖိုမွဴးတစ္ဦးျဖစ္သည္။

The Voice Daily သတင္းစာတြင္ ေလာ္ဘီအုတ္ခဲ ကေလာင္အမည္ျဖင့္ သေရာ္စာမ်ားေရးသားခဲ့သူ သတင္းစာဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာ ဥကၠာကိုကိုသည္ စက္တင္ဘာ ၂၀ ရက္ေန႔ နံနက္ပိုင္းက ရန္ကုန္ ျပည္သူ႔ေဆး႐ံုႀကီးတြင္ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ၿပီျဖစ္ပါသည္။ The Voice Daily သတင္းစာတြင္ အပတ္စဥ္ တနဂၤေႏြေန႔တိုင္း ပံုမွန္ေဖာ္ျပေနေသာ သေရာ္စာက႑တြင္ ေလာ္ဘီအုတ္ခဲ ေရးသားခဲ့ေသာ သေရာ္စာမ်ားထဲမွ သမၼတျဖစ္ရတဲ့ဒုကၡ အမည္ေပးထားေသာ သေရာ္စာကို အမွတ္တရအျဖစ္ ျပန္လည္ေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။ (အယ္ဒီတာ)

ႏိုင္ငံ၏ စီးပြားေရးသည္ ဆူပါပါဝါ အဆင့္ကို ေရာက္လာေၾကာင္း မျငင္းႏိုင္ေပ။ အာရွသားေတြ အလုပ္ႀကိဳးစားေၾကာင္း အားလံုးအသိအမွတ္ျပဳၾကသည္။ သို႔ေသာ္ အေနာက္ႏိုင္ငံသားေတြက တ႐ုတ္ေလးေတြ ႀကိဳးစားမႈကို ပိုၿပီး အသိအမွတ္ျပဳေၾကာင္းလည္းေတြ႔ရသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။ တ႐ုတ္မ်ား၏ ကိုယ္က်င့္တရားသည္ သူတို႔ေလးစားယံုၾကည္သည့္ ကြန္ျဖဴးရွပ္ဟုေခၚေသာ အေတြးအေခၚပညာရွင္ႀကီးႏွင့္လည္း သက္ဆိုင္ေနသည္။

ကိုယ္က်င့္တရားဆိုသည္မွာ မိမိထံတြင္ရွိေသာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ထက္ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္သည္ကို လုပ္ေဆာင္တတ္သည့္ ကိုယ္တိုင္က်င့္ရေသာ တရားကို ကိုယ္က်င့္တရားဟု ဖြင့္ဆိုၾကပါသည္။ အမွားႏွင့္ အမွန္ကို ကိုယ္တိုင္ပိုင္းျဖတ္ၿပီး လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ျခင္းသည္ ကိုယ္က်င့္တရားျဖစ္သည္။ လူသားမ်ားျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ လူ႔ေလာက အဖြဲ႔အစည္းအတြင္း ေနထိုင္ရွင္သန္ျခင္းသည္ လူသားပီသစြာျဖင့္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္တည္ရပ္တည္ႏိုင္ရန္ ႀကိဳးပမ္းက်င့္ႀကံေနထိုင္ျခင္းကိုလည္း ကိုယ္က်င့္တရားဟု ဆိုပါသည္။

ဆရာႀကီးေျပာခ်င္တာက လူဆိုတာ တစ္ဦးတည္း ရပ္တည္လို႔မရဘူးဆိုတာကို ေျပာခ်င္တာ။ ဒါေပမဲ့ လက္တြဲေခၚျခင္းဟာ အေကာင္းဆံုး ေျမေတာင္ေျမႇာက္ေပးတာပဲဆိုတဲ့ သေဘာတရားကိုလည္း ေဖာ္ေဆာင္သြားတယ္။

“ဒီေန႔ေခတ္လူငယ္ေတြကေတာ့ အထူးေတြခ်ည္းပဲ။ သူတို႔က ေခတ္သစ္မွာ သတင္းေခါင္းႀကီးေတြအျဖစ္ ေဖာ္ျပေနၾကတဲ့ စစ္ပြဲေတြကိုလည္း စိတ္မဝင္စားေတာ့ဘူး။ သူတို႔အခြင့္အလမ္းေတြကို အင္တာနက္ေပၚမွာရွာမယ္။ ညစ္ညမ္းပံုေတြၾကည့္ခ်င္ၾကည့္မယ္။ သူတို႔ထင္တာ သူတို႔လုပ္တယ္”ဟု သံုးသပ္ေဝဖန္မႈ ျပဳသြားသည္ကို ဆင္ျခင္ၾကည့္ရန္ျဖစ္သည္။ ဆိုလိုသည္မွာ မ်ိဳးဆက္သစ္တို႔သည္ အထိန္းခ်ဳပ္ခံမည့္သူမ်ား မဟုတ္ေတာ့ျခင္းျဖစ္သည္။

မည္သူ႔ကို လူကုန္ကူးသည္ဆိုျခင္းမွာ ခန္႔မွန္းရခက္လွသည္။ NGO အဖြဲ႔အစည္းေတြကလည္း လူကုန္ကူးသူမ်ားကို ကူညီေပးသည့္အေနႏွင့္ တာဝန္ရွိသူမ်ားအား သတင္းေပးေနသည္။ ယေန႔ေခတ္ လူကုန္ကူးမႈမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ေနသည့္ မာဖီးယားဂိုဏ္းသားေတြသည္ ႐ုပ္ရွင္ေတြထဲကလိုမဟုတ္။ မိန္းကေလးေတြကို ႐ုပ္ရွင္ထဲကလို ကားမ်ားထဲတြင္ ႀကိဳးတုတ္၊ ပါးစပ္ဆို႔ၿပီး သယ္ေဆာင္လာၾကသည့္ေခတ္ မဟုတ္ေတာ့။ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ နယ္စပ္ကို ေအးေဆးစြာ ျဖတ္ေက်ာ္ကူးလာရန္ ေသြးေဆာင္စည္း႐ံုး သိမ္းသြင္းျခင္း ခံထားရသည္။

“ဆိုင္ကယ္ေပၚ ေရွ႕တစ္ေယာက္နဲ႔ ေနာက္တစ္ေယာက္ ညွပ္ေခၚသြားတာ။ ကၽြန္မ ေက်ာကုန္းကိုလည္း ခၽြန္တဲ့အရာနဲ႔ ေထာက္ၿပီး ေအာ္တာနဲ႔ ထိုးပစ္မယ္လုိ႔ ၿခိမ္းေျခာက္ေခၚသြားတာ” ဟု မိန္းကေလးက လက္ဆစ္မ်ားကို ခ်ိဳးေနရင္း Myanmar Now ကို ေျပာျပသည္။

ကေမၻာဒီးယားႏိုင္ငံသူ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္အမ်ိဳးသမီး ၃၃ ဦးကို တ႐ုတ္လူမ်ိဳးတို႔၏ အငွားကိုယ္ဝန္ေဆာင္မ်ား ဘဝျဖင့္ ဖမ္းဆီးလိုက္သည္ဆိုေသာ သတင္းက ဇူလိုင္လတြင္ ဂယက္ထသြားခဲ့သည္။ ကေမၻာဒီးယားႏိုင္ငံ ဖႏြမ္းပင္ၿမိဳ႕တြင္ တရားမဝင္ဖြင့္လွစ္ထားသည့္ ေဆးခန္းမ်ားကို ရဲတပ္ဖြဲ႔က ဝင္ေရာက္စီးနင္းရာ အငွားကိုယ္ဝန္ေဆာင္မ်ားႏွင့္အတူ ထိုလုပ္ငန္းကို စီစဥ္ေဆာင္႐ြက္ေပးေနသည့္ ေခါင္းေဆာင္ငါးဦးကိုပါ ဖမ္းဆီးရမိခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

ယေန႕ “ကမၻာရြာ” လို႔ တင္စားေခၚဆိုေနၾကသလို၊ တစ္ေနရာကျဖစ္ေနတဲ့ ျဖစ္ရပ္ကို ကမၻာ့အျခားတစ္ေနရာက အခ်ိန္ႏွင့္တစ္ေျပးညီ သိေနႏိုင္တယ္။ က်န္းမာေရး၊ ပညာေပးလံႈ႔ေဆာ္တဲ့အခါမွာ ေဆးရြက္ႀကီး၊ ေဆးလိပ္၊ ကြမ္းယာ၊ မူးယစ္ေဆး၊ စိတ္ႂကြေဆး၊ အရက္စြဲျပႆနာေတြဟာ လူမႈပတ္ဝန္းက်င္မွာ မဆံုးႏိုင္ျမင္ေတြ႔ေနရပါတယ္။ မူးယစ္ေဆး၊ စိတ္ႂကြေဆးနဲ႔ အရက္တို႔ေၾကာင့္ မုဒိမ္းမႈ၊ ရန္ျဖစ္ျခင္းနဲ႔ ရာဇဝတ္မႈအမ်ားအျပား ျဖစ္ေစပါတယ္။

“ကၽြန္မ ဂ်ပန္ကိုသြားေတာ့ နာမည္ေၾကာင့္ လူေတြက အံ့အားသင့္ၾကတယ္။ လူက လူမည္းျဖစ္ေနၿပီး နာမည္က ဂ်ပန္နာမည္ျဖစ္ေနလို႔ေလ” ဟု သူက ဆိုသည္။

ဒါေပမဲ့ မီဒီယာေတြ၊ ျပည္သူေတြနဲ႔ သမၼတႀကီး ဝင္႐ႈပ္လိုက္တာ...။ ျပႆနာေတြ ပိုႀကီးကုန္ပါေရာလား။ လႊတ္ေပးတဲ့လူေတြပါ ျပန္အဖမ္းခံရေရာ။ ဘာမွမဟုတ္ဘဲ... အရက္ပုလင္းနဲ႔ အျမည္းဖိုးေလး သိန္း ၇၀၀ ေက်ာ္ေလာက္ေလး ယူခဲ့တာကို အဖမ္းခံရပါေလေရာ။

ေခါင္းေဆာင္မႈအဖြဲ႔သည္ စီနီယာမန္ေနဂ်ာႀကီးမ်ား သို႔မဟုတ္ ဌာနခြဲေခါင္းေဆာင္မ်ားျဖစ္သင့္ၿပီး၊ ေခါင္းေဆာင္အဖြဲ႔ဝင္အားလံုး ပူးေပါင္းစြမ္းေဆာင္မႈျဖင့္ အဖြဲ႔ႀကီးတစ္ခုလံုးကို တိုးတက္ေအာင္လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ေသာ အဖြဲ႔ႀကီးျဖစ္ရန္လိုသည္။ ဤအဖြဲ႔သည္ အဖြဲ႔အစည္း၏ ဗ်ဴဟာ၊ ပန္းတိုင္၊ ဦးတည္ခ်က္၊ စီမံခ်က္မ်ားကို ခ်မွတ္ၿပီး ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္သည့္ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုျဖစ္ရန္လိုသည္။

မိမိလုပ္ငန္းခြင္ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္မိသည့္အခါ ဘာေတြေတြ႔ႏိုင္သနည္း။ အလုပ္အေပၚ ျငီးေငြ႔ေနသူမ်ား၊ စိတ္မဝင္စားစြာျဖင့္ လုပ္ကိုင္ေနသူမ်ား၊ ကိုယ့္ခံုေပၚတြင္ ေခြယိုင္ကာထိုင္ေနသူမ်ား၊ စကားေျပာေနသူမ်ား၊ အလုပ္ကလြဲၿပီး လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ေနသူမ်ားကို ေတြ႔ၾကရမည္ျဖစ္သည္။ တစ္ခ်က္ပဲ စဥ္းစားစရာရွိသည္။ သူတို႔အားလံုး ကိုယ့္အလုပ္အေပၚတြင္ ယံုၾကည္မႈနည္းေနၿပီလား။

စြန္႔ဦးလုပ္ငန္းရွင္ေလးမ်ားအဖို႔ ေဈးကြက္ႏွင့္ ေဖာက္သည္သည္ အဓိကက်သည့္ေအာင္ျမင္မႈ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္သည္။ အက္မာႏွင့္ ပရင္းစ္တို႔ ႏွစ္ဦးအတြက္မူ သူတို႔ေဈးကြက္က ထင္သာျမင္သာမရွိေလာက္ေအာင္ျဖစ္ေနသည္ဆိုျခင္းမွာ ထူးဆန္းသည္ဟုဆိုရမည္။