“ကလေးဘဝဆိုတာ မိဘတွေရဲ့ အထိန်းအချုပ်တွေကို လုံးဝခံနေရရင် မကောင်းပါဘူး။ သူတို့မှာ ကိုယ်ပိုင် လွတ်လပ်ခွင့်တွေရှိသင့်တယ်။ အပြင်ထွက် ကစားတာ၊ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အတူနေတာမျိုးတွေလောက်တော့ ပေးသင့်ပါတယ်။ အဲဒီလို မဟုတ်ဘဲ နေရာတကာ လိုက်ပိတ်ပင်ပြီး လူကြီးတွေ ဖြစ်စေချင်တဲ့အတိုင်းနေရမယ်ဆိုတာ ကလေးဘဝပျောက်ဆုံးစေပါတယ်”

ဆာလစ်သည် သူ့လိုသက်တူရွယ်တူ ကလေးများနှင့်အတူ ဘုရားအဝင်အထွက်နေရာများ၌ အမှတ်တရ ပစ္စည်းလေးများကို ပလတ်စတစ်ခြင်းလေးထဲထည့်ကာ ကမ္ဘာလှည့်ခရီးသည်များအား လိုက်လံရောင်းချသည်။ ပို့စ်ကတ်လေးများ၊ လက်ပတ်လေးများ၊ ဆွဲပတီးလေးများကို ရောင်းချနေခြင်းဖြစ်သည်။ သူ့တွင် အခြားကလေးများနှင့် မတူသည့်အချက်မှာ တရုတ်၊ ကိုရီးယားနှင့် ဥရောပ ဘာသာစကားအတော်များများကို ပြောတတ်နေခြင်းဖြစ်သည်။

outh China Morning Post သတင်းစာသည် ၁၉၀၃ ခုနှစ် နိုဝင်ဘာလ ၆ ရက်နေ့ကတည်းက စတင်ထုတ်ဝေခဲ့သည်ဆိုသဖြင့် ယနေ့ဆိုလျှင် နှစ်ပေါင်း ၁၁၅ နှစ်တိုင် ကြာမြင့်ခဲ့သော ဟောင်ကောင်မှ သတင်းစာတစ်စောင် ဖြစ်ခဲ့သည်။ အတိုကောက်အားဖြင့် SCMP သို့မဟုတ် The Post ဟူ၍လည်း ခေါ်ကြသည်။ ဟောင်ကောင်တွင် အင်္ဂလိပ်ဘာသာဖြင့် ထုတ်ဝေပြီး တနင်္ဂနွေနေ့ အထူးထုတ်ကို Sunday Morning Post ဟု အမည်ပေးထားသည်။ ဟောင်ကောင် သတင်းစာလောကတွင် မှတ်တမ်းဝင်သမိုင်းနှင့်ချီပြီး ရပ်တည်နိုင်ခဲ့သည့်အပြင် ယနေ့ဆိုလျှင် ထိုသတင်းစာကို Alibaba Group က ပိုင်ဆိုင်ထားသည်။

ဆယ်လ်မန်ကို သူ့ဖခင်နန်းတက်သည့် ၂၀၁၅ ခုနှစ်လောက်မှ လူသိလာကြသည်။ ယခု အသက် ၃၃ နှစ်ရှိပြီဖြစ်သည့် ဆယ်လ်မန်သည် ကမ္ဘာ့ရေနံတင်ပို့မှုတွင် ဦးဆောင်နိုင်ငံကြီးဖြစ်နေသည့် ဆော်ဒီနိုင်ငံ၏ တရားဝင်မဟုတ်သေးသော ဘုရင်တစ်ဆူဘဝကို ရောက်နေပြီဟူ၍လည်း သုံးသပ်နေကြသည်။

တရုတ်နိုင်ငံ၏ အနာဂတ်ကို ပြုပြင်ပြောင်းလဲနိုင်မည့် ဆုံးဖြတ်ပိုင်ခွင့်ရှိသော အစိုးရမှာ ကွန်မြူနစ်ပါတီသာဖြစ်သည်။ ဗဟိုကော်မတီက ချုပ်ကိုင်ထားမှုအောက်တွင် နိုင်ငံတော်က လိုက်ပါနေရသည်။ လူတန်းစားတိုက်ပွဲတွေကို ဆင်နွှဲနေကြသည့်ကြားက ဈေးကွက်စီးပွားရေးကို တံခါးဖွင့်ပေးမှ ဖြစ်တော့မည်ကို တရုတ်ခေါင်းဆောင်တွေ သိလာကြသည်

ခွေးများကို ကယ်တင်လိုက်သည်ဆိုရုံနှင့် မပြီးပါ။ ထိုခွေးများကို ဆက်လက် ထိန်းသိမ်းစောင့်ရှောက်ရန်၊ အစာကျွေးရန်၊ ဆေးထိုးရန်စသည့် နောက်ဆက်တွဲ ကိစ္စတွေကလည်း များစွာရှိသည်။ ခွေးတွေကို ကယ်တင်ပြီးချိန်မှာပင် ရက်ပေါင်းများစွာ အစာမစားရ၊ မကျန်းမာသဖြင့် သေသွားရသည့် ခွေးတွေကလည်း ရှိနေသည်။

“ကျွန်တော်တို့အနေနဲ့ ပြည်သူတွေ အသိပညာရဖို့ ပိုမိုလုပ်ဆောင်ပေးရပါလိမ့်မယ်။ သူတို့သိလာမှ သူတို့ရွေးကောက်တင်မြှောက်ထားတဲ့ နိုင်ငံရေးသမားတွေကို မေးခွန်းတွေ ထုတ်တတ်လာမယ်။ ဒါမှ အမှန်ကို အမြန်ရောက်မယ်” ဟု အူဒါမန်၏ ပြောစကားမှာ နိုင်ဂျီးရီးယားနိုင်ငံ အရပ်ဘက်အဖွဲ့အစည်းများ၏ အစိုးရအပေါ် စောင့်ကြည့်လုပ်ဆောင်နေမှုများ၏ ရင်တွင်းစကားသံဖြစ်ပါသည်။

“ကျွန်တော်ပြန်ပေးလိုက်တဲ့ ငွေတွေထဲက တစ်ပြားမှမခိုးဘူး။ ကျွန်တော် အစိုးရအဖွဲ့ထဲမှာ နှစ်ပေါင်းများစွာ တာဝန်ထမ်းဆောင်ခဲ့တယ်။ အကောင်းဆုံး လုပ်ဆောင်ခဲ့တယ်။ ကျွန်တော်ရတဲ့ ရန်ပုံငွေတွေကို စာရင်းနဲ့ဖော်ထုတ်ပြနိုင်တယ်။ ကျွန်တော် သူခိုးလည်းမဟုတ်ဘူး၊ ဓားပြလည်း မဟုတ်ဘူး။ လူကြမ်းတစ်ယောက်လည်း မဟုတ်ဘူး”

လွန်အေးစက်နေသည့် ဆောင်းရာသီ နံနက်ခင်းတွင်ဖြစ်သည်။ ဘေဂျင်းမြို့အနောက်ဘက် ဖန်ဟောင်တောင်ခြေတွင် ယောကျာ်းလေး ၁၈ ဦးသည် အေးမြသည့်လေထဲ၌ ကြံ့ကြံ့ခံပြီး သင်တန်းပေးခြင်းခံနေကြရသည်။

ယခင်က စစ်တပ်တွင် ဗိုလ်အဖြစ် တာဝန်ထမ်းဆောင်ခဲ့ဖူးသူ လက်ယာစွမ်းဝါဒီအဖြစ် ထင်ရှားသည့် နိုင်ငံရေးသမားယာယီး ဘိုဆာနရို (Jair Bolsonaro) တစ်ယောက် အလုပ်သမားပါတီမှ လက်ဝဲစွန်းဝါဒီ သူ၏ပြိုင်ဘက် ဖာနန်ဒိုကို ၅၅ ဒသမ ၂ ရာခိုင်နှုန်းမဲဖြင့် အသားစီးရကာ ဘရာဇီးနိုင်ငံ၏ သမ္မတအဖြစ် ရွေးကောက်တင်မြှောက်ခြင်း ခံလိုက်ရပြီဖြစ်သည်။ သူ့ပြိုင်ဘက်က ရရှိသည့် မဲပမာဏက ၄၄ ဒသမ ၈ ရာခိုင်နှုန်းသာဖြစ်သည်။

ဆီးရီးယားနိုင်ငံသည် သတင်းထောက်များအတွက် အလွန်အန္တရာယ်ရှိသည့် နေရာတစ်နေရာဖြစ်သည်။ ၂၀၁၁ ခုနှစ် မတ်လတွင် နိုင်ငံရေးပဋိပက္ခများကြောင့် ဒါဇင်နှင့်ချီပြီး သတင်းထောက်တွေ အသတ်ခံခဲ့ကြရသည်။ ပျောက်ဆုံးနေသော သတင်းထောက်တွေ များစွာရှိနေပြီး သူတို့၏ ကံကြမ္မာတွေကလည်း ဘာမှန်းယနေ့တိုင် မသိနိုင်ခဲ့ပေ။

“ရိုက်တာကတော့ မရေတွက်နိုင်အောင်ပဲ။ နောက်ဆုံးအခေါက် မေးရိုးကျိုးတုန်းက တစ်လလောက် ထမင်းမစားနိုင်ဘူး၊ ဆန်ပြုတ်ပဲသောက်ရတယ်” ဟု မဖြူမွန်က ဆိုသည်။

ကမ္ဘာ့နေရာအနှံ့ ထိုကလေးတွေလို အိမ်ထဲပိတ်လှောင်ထားခြင်း ခံနေရပြီး ငရဲကျနေသည့်ဘဝကို ခံစားနေကြရသည့် ကလေးပေါင်းမည်မျှရှိနေသနည်း။ အမှောင်တွင်းမှလုပ်ငန်းများဟု အမည်ပေးထားသည့် အိမ်ဖော်မှအစ ပြည့်တန်ဆာခန်းအဆုံး မလုပ်ချင်သည့် အလုပ်များကို လုပ်နေရသည့် ကလေးတွေကို ထိုဘဝရောက်စေရန် လူကုန်ကူးနေကြသည့် လုပ်ငန်းကြီးကပင် တစ်နှစ် ဒေါ်လာဘီလီယံ ၁၅၀ ခန့်အထိ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်နေသည့် လုပ်ငန်းကြီးဖြစ်နေသည်။

တူရကီနိုင်ငံ၊ အစ္စတန်ဘူမြို့ရှိ ဆော်ဒီအာရေးဗီးယား ကောင်စစ်ဝန်ရုံးသည် ကြည့်လိုက်လျှင် သာမန်အိမ်လေးတစ်အိမ်လိုဖြစ်သည်။ သံရုံးဟု ထင်မြင်ရမည့် အနေအထားထက်ပင် သေးငယ်သော အိမ်လေးဖြစ်နေသည်။ အစ္စတန်ဘူမြို့ဆင်ခြေဖုံးရပ်ကွက် တိတ်ဆိတ်သည့် လမ်းလေးထဲတွင်ရှိသည့် သံရုံးမှာ အဝါရောင်ဆေးများဖြင့် သုတ်ထားသည်။ အိမ်ခေါင်မိုးပေါ်တွင် ဆော်ဒီနိုင်ငံ ဓားနှစ်လက် အစိမ်းရောင်အလံကို လွှင့်ထူထားပြီး၊ ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ရှိ ရှေးဟောင်းတိုက်တွေလို တိုက်တစ်တိုက်သာဖြစ်သည်။

“လက်မှုပညာဖြစ်လို့ ကိုယ့်ဗမာလူမျိုးတွေက ရိုးရာထည်လေးတွေကို မြတ်နိုးတဲ့သူကတော့ ရှိနေဦးမှာ။ ရိုးရာစွဲဆိုတာ ရှိနေသေးသမျှ ဒီလက်မှုပညာကလည်း ပျောက်နိုင်မှာမဟုတ်ပါဘူး”