လူပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးျဖစ္ေစ၊ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ရပ္ျဖစ္ေစ ေျပာဆို လုပ္ကိုင္သမွ် ေထာက္ခံ၊ ေခါင္းညိတ္၊ လက္ခုပ္တီးေပးျခင္းသည္ ေအာက္ေျခလြတ္ ဘဝင္ျမင့္သြားေစရန္၊ အေျခအေန ပိုဆိုးသြားေစရန္ အဆင္းကို ဘီးတပ္ေပးသည့္ သေဘာေဆာင္သည္။

ဖိအားမ်ား ရင္ဆိုင္ေနရခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ သက္ဆိုင္ရာ အစိုးရတို႔၏ ျပႆနာအရပ္ရပ္အေပၚ ခ်ဥ္းကပ္၊ သံုးသပ္၊ ေျဖရွင္းစီမံခန္႔ခြဲမႈ ညံ့ဖ်င္း၊ လြဲေခ်ာ္၊ ေကာင္းမြန္၊ မွန္ကန္မႈအေပၚတြင္မူတည္ၿပီး ျပႆနာမ်ား ပိုႀကီး၊ ပိုဆိုးသြားျခင္း၊ ပိုေျပလည္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းသြားျခင္း ရလဒ္မ်ား ျဖစ္ေပၚလာတတ္သည္။

ေခတ္မီတဲ့ အဓိပၸာယ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေလးေလးနက္နက္ မသိရင္ေတာင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္က မူလတန္းမွာ သင္ခဲ့ရတဲ့ အက်င့္ေကာင္းေလး တစ္ခုေလာက္ က်င့္ႀကံလိုက္နာႏုိင္ရင္ေတာင္ ကြၽန္ေတာ္တု႔ိ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကို ေခတ္မီတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအျဖစ္ တျဖည္းျဖည္း တည္ေဆာက္သြားႏုိင္တယ္။ အဲဒါက “ေကာင္းမႈတစ္ခု ေန႔စဥ္ျပဳ”ဆိုတာပါပဲ။

တတ္ေယာင္ကား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပညာရွိတို႔၏ အဆိုအမိန္႔ႏွင့္ အဆံုးအမမ်ားကို ဟုတ္ေယာင္ေယာင္ အက်ိဳးအပဲ့ ဒႆနမ်ားျဖင့္ ေရာႁပြမ္းၿပီး အသိပညာနိမ့္က်ဆဲ လူပရိသတ္ကို အလြဲလမ္းျပေနသည့္ သာဓကမ်ားလည္း ရွိခဲ့ၿပီး ျဖစ္သလို လက္ရွိႏွင့္ အနာဂတ္ကာလတြင္လည္း ရွိေနဆဲ၊ ရွိေနဦးမည္ ျဖစ္သည္။

မည္သည့္ေနရာတြင္မဆို ျဖစ္ပြားေနေသာ စစ္ပြဲမ်ားအတြင္း အသက္ႏွင့္ရင္း၍ တိုက္ပြဲဝင္ေနၾကသူမ်ားမွာ အစစ အရာရာ မ်ားစြာ ဆင္းရဲခ်ိဳ႕တဲ့ လွေသာ စစ္သည္ရဲေဘာ္မ်ား ျဖစ္သည္။ ထို႔ေနာက္ အိုးပစ္၊ အိမ္ပစ္အသက္လု ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္ေနၾကရသူ ဒုကၡသည္ျပည္သူမ်ားက စစ္ပြဲမ်ား၏ ေျမစာပင္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ လက္ရွိအေျခအေနသည္ အာဏာရွင္စနစ္ထက္စာလွ်င္ ဒီမိုကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္မ်ား ထိုက္သင့္သေလာက္ အေကာင္အထည္ေဖာ္လာႏိုင္ခဲ့ၿပီဟု ဆိုႏိုင္လင့္ကစား အမ်ားေမွ်ာ္လင့္ထားသည္ႏွင့္ ကြာဟခ်က္မ်ား ရွိေနေပသည္။

ဒီမိုကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းေရး လမ္းခုလပ္တြင္ ရွိေနဆဲ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အစိုးရ အပါအဝင္ အာဏာသံုးရပ္က သတင္းမီဒီယာမ်ားအေပၚ ထားရွိသည့္ သေဘာထားမွာ အာဏာရွင္စနစ္ က်င့္သံုးစဥ္ကာလမ်ားႏွင့္ ကြာျခားမႈ မရွိလွေပ။

နဂိုကတည္းက အာဏာ၊ ဩဇာ၊ စည္းစိမ္ဥစၥာအတြက္ ရန္လိုေနတဲ့ အုပ္စုကြဲေတြေၾကာင့္ မသင့္မတင့္ျဖစ္ေနတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ ျပည္သူေတြခမ်ာ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ဘယ္က က်ားကလာဆြဲသြားမလဲဆိုတာ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ပူပန္ေနရသလို ျဖစ္လာတယ္။

“ဘဝဟူသည္ တိုက္ပြဲ”ဆိုသကဲ့သို႔ လူသားအားလံုး ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ရင္ဆိုင္ေနရေသာ စား၊ ဝတ္၊ ေနေရး အပါအဝင္ ဩဇာ၊ အာဏာ၊ စည္းစိမ္ဥစၥာ၊ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားမႈကဲ့သို႔ ေလာကီလူ႔ဘံု၏ ႐ုပ္ပိုင္း၊ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ လိုအပ္ဆႏၵမ်ား ရယူပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ေရးအတြက္ တိုက္ပြဲမ်ား ဆင္ႏႊဲေနရေပသည္။

Weekly Eleven ဂ်ာနယ္မွ အယ္ဒီတာသံုးဦးကို ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီး အစိုးရက ႏိုင္ငံေတာ္အၾကည္ညိဳပ်က္ေစျခင္းဆိုင္ရာ ဥပေဒပုဒ္မ ၅၀၅ (ခ) ျဖင့္ အမႈဖြင့္ဖမ္းဆီးလိုက္ျခင္းသည္ သတင္းမီဒီယာတစ္ခု၏ လြတ္လပ္စြာေရးသားေဖာ္ျပေရးသားခြင့္ကို တားျမစ္ပိတ္ပင္လိုျခင္းသာမက ျမန္မာသတင္းမီဒီယာေလာကတစ္ခုလံုးကို ၿခိမ္းေျခာက္လိုသည့္သေဘာ သက္ေရာက္သြားခဲ့သည္။

ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈမ်ားေၾကာင့္ အနိမ့္ဆံုးအဆင့္ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းမ်ား ရရွိလာႏိုင္ၿပီး နည္းပညာ၊ စီမံခန္႔ခြဲမႈအေတြ႔အႀကံဳႏွင့္ အခြန္ဘ႑ာ တိုးပြားလာျခင္းကဲ့သို႔ေသာ အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားလည္း ရႏိုင္ေၾကာင္း အေျခခံအားျဖင့္ အမ်ားနားလည္ထားၾကသည္။

ကုန္ခဲ့သည့္ အႏွစ္ ၂၀ေက်ာ္အတြင္း ႏိုင္ငံ၏ ဂ်ီဒီပီေခၚ ျပည္တြင္း အသားတင္ထုတ္လုပ္မႈတန္ဖိုးတြင္ ထည့္သြင္းတြက္ခ်က္၍ မရေသာ ႏိုင္ငံေတာ္ဝင္ေငြမ်ားစြာ စာရင္းမရွိ အင္းမရွိ၊ အစစ္အေဆး၊ အေမးအျမန္းမရွိ မည္သည့္ေနရာတြင္ ေရာက္ရွိသြားသနည္း၊ မည္သူ႔တြင္ တာဝန္ရွိသနည္း ဆိုျခင္းတို႔မွာလည္း ေမးရမည့္ ေမးခြန္းမ်ားျဖစ္သည္။

လက္ရွိ အစိုးရလက္ထက္ စီမံခန္႔ခြဲအုပ္ခ်ဳပ္မႈမ်ား၊ မူဝါဒ စီမံကိန္းမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေဝဖန္ေထာက္ျပ၊ အႀကံျပဳသည္မ်ားအေပၚ အစိုးရႏွင့္ အာဏာရ ပါတီအဝန္းအဝိုင္း သို႔မဟုတ္ ၎တို႔ကို ေထာက္ခံသူအခ်ိဳ႕၏ တံု႔ျပန္ပံုမွာ ကိုယ့္ပံုရိပ္ကို ကိုယ္ျပန္ခ်သကဲ့သို႔ ျဖစ္မေနေစရန္ အထူးသတိျပဳရမည္ျဖစ္သည္။

အားလံုးသိၾကတဲ့အတိုင္း “ခ်စ္လံုးလံုး၊ မုန္းလ်ားလ်ား”ျဖစ္တတ္တဲ့ သဘာဝ ရွိေတာ့ ဒီေန႔ ျမန္မာလူ႔အဖြဲ႔အစည္းကို ၾကည့္လိုက္ရင္ ေနရာတိုင္းမွာ မွန္မွန္ကန္ကန္ မခ်စ္တတ္တဲ့ စ႐ိုက္လကၡဏာေတြ အမ်ားႀကီး ေတြ႔ေနရတယ္။ အဲဒီစ႐ိုက္ေၾကာင့္ ခ်စ္ရာ မေရာက္ဘဲ ႏွစ္ရာေရာက္ၿပီး မိသားစုအတြက္ေရာ၊ ႏိုင္ငံအတြက္ေရာ၊ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြက္ပါ တန္ဖိုးမဲ့သူေတြ ျဖစ္သြားတဲ့ သာဓကေတြ အမ်ားႀကီး ရွိခဲ့ၿပီးၿပီ။

အာဏာရွင္အစိုးရအဆက္ဆက္ ၎တို႔ကိုယ္တိုင္ႏွင့္ ၎တို႔ႏွင့္ အလြန္းသင့္သူမ်ားကိုသာ အခြင့္အလမ္းမ်ားေပးၿပီး ႏိုင္ငံ့စီးပြားကို လူတစ္စုကသာ ခ်ဳပ္ကိုင္ေစစားခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ လက္ရွိအဆင့္အတန္း မည္သည့္ေနရာတြင္ ရွိေနသည္ကို ဒီမိုကေရစီနည္းက် ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ခံထားရေသာ အစိုးရမ်ား အထူးသတိျပဳသင့္လွသည္။