ယခုတော့ အကြောင်းဖန်လာသည်နှင့် အခွင့်အရေးကို လက်လွတ်မခံပါဘဲ ရောက်အောင်သွားခဲ့ပါသည်။ ထိုသို့ ပေါ်လာသောစိတ်ကို အကောင်အထည်ဖော်သည့်အနေနှင့် သုတေသနပိုင်းဆိုင်ရာကျွမ်းကျင်သည့် မန္တလေးက ဆရာသမား ဇနီးမောင်နှံနှင့်အတူ ဇာတိရွာဘက် လမ်းကြုံလိုက်ပြီး ပထမတစ်ကြိမ် ရောက်အောင်သွားခဲ့ပါသည်။ မန္တလေး၏ အနောက်တောင်ဘက် တံတားဦးနယ်အဆုံး တောင်တလုံးရွာသို့ ဆရာသမားတို့ မိသားစုနှင့်အတူ ကားကလေးနှင့် ခြေဆန့်ခဲ့သည်။

သူ့ဇနီး (Grace Mugabe) ကို အာဏာလွှဲပြောင်းပေးမည်ကို စိုးရိမ်ကြသော စစ်တပ်အရာရှိများက သူ့ကိုဖြုတ်ချပြီး နေအိမ်အကျယ်ချုပ်နှင့် ထားခဲ့ကြပါသည်။

“ဆရာရယ်... သရော်စာဆိုတာ ခေတ်အဆက်ဆက် ဒီလိုပဲ အာဏာရှင်တွေ၊ အစိုးရတွေ၊ ရေပေါ်ဆီ လူမှုအသိုင်းအဝိုင်းတွေ၊ ဖိနှိပ်သူ လူတန်းစားတွေ၊ ခေတ်ရဲ့ ပြယုဂ်တွေကို လှောင်ပြောင်ရေးရတာ မဟုတ်လားဗျာ”

ခတ္တမန္ဒူက ဒဏ္ဍာရီထဲက မြို့ဟောင်းတစ်ခုလို နန်းတော်ဟောင်းတွေ၊ ရှေးဘုရားကျောင်းတွေ၊ ဟိန္ဒူ နတ်ရုပ်တွေ၊ အုတ်နီရောင် တိုက်အိမ်တွေ၊ ဖုန်တထောင်းထောင်းထနေသော လမ်းတွေ၊ ရှုပ်ထွေးနေသော မော်တော်ယာဉ်တွေ၊ ဆိုင်ကယ်တွေ၊ လမ်း သလားနေသော လူတွေနှင့် အရောင်မွဲမွဲ မြို့ပြတစ်ခု ဖြစ်သည်။ မြန်မာနိုင်ငံလိုပဲ နီပေါနိုင်ငံဖြတ်သန်းလာခဲ့ရသော သမိုင်းက ရှုပ်ပီး ကြမ်းတမ်းသည်။ ယခုချိန်မှာ မြန်မာရော၊ နီပေါပါ နိုင်ငံရေးမုန်တိုင်း အရှိန်သေသွားပြီဟု ဆိုနိုင်သော်လည်း နီပေါက မြန်မာထက် အနည်းငယ် ပိုပြီးတည်ငြိမ်သည်ဟု ဆိုနိုင်သည်။

လူငယ်နှစ်ဦးပါ ဓာတ်ပုံကို ဗစ်တိုးရီးယားလေးက ရွေး၍ ပုံအား လက်ဖြင့်ရိုက် ဖနောင့်နှင့်ပေါက်ပြီး မီးမီးရင်ဘတ်ကို ကိုကိုငယ်က လက်နှင့် ဖိတယ်၊ ကိုကိုကြီးက ဖင်ဖုကို ဆိတ်တယ်ဟု ရုံးတော်တွင် ထွက်ဆိုသွားသည်။

နံနက်ခင်းတိုင်း ကျောင်းသွားရန် စောစောထလေ့ရှိသော အသက် ၁၂ နှစ်အရွယ် သတ္တမတန်း ကျောင်းသူ မစန္ဒီထွန်း ကျောင်းသွားဖို့ပြင်ဆင်နေသည်။ သို့သော် ယနေ့သည် သူကျောင်းသွားဖို့မဟုတ်။ စတုတ္ထတန်း ကျောင်းသားမောင်လေးနှင့် ကေဂျီတန်း ကျောင်းသူ ညီမလေးအတွက် ပြင်ဆင်ပေးနေရခြင်း ဖြစ်သည်။

ယခုကဏ္ဍသည် မြန်မာနိုင်ငံစာရေးဆရာကြီးများနှင့်ပတ်သက်၍ စာပေထုတ်ဝေရေးလောကတွင် နှစ်ပေါင်း ၄၀ ကျော်ဖြတ်သန်းခဲ့ဖူးသူ ထုတ်ဝေသူတစ်ဦး၏ ကိုယ်တွေ့အတွေ့အကြုံများ၊ အမှတ်တရများနှင့် အတွေးအမြင်များကို စုစည်းဖော်ပြထားခြင်းဖြစ်ပါသည်။ စာရေးဆရာတစ်ဦးချင်းစီအတွက် ၎င်းရေးသားထားသော စာစုများကို အပတ်စဉ် အင်္ဂါနေ့တိုင်းဖော်ပြပေးသွားမည်ဖြစ်ပါသည်။ (အယ်ဒီတာ)

ကျိုက်မရော ရေကြီးမှုမြင်ကွင်း

ဥရောပကောင်စီအနေနှင့် မိမိတို့၏အဖွဲ့ဝင်နိုင်ငံများတွင် ဒီမိုကရေစီအရေးကို ဦးစားပေး ရှေ့တန်းတင်လိုစေကြပါသည်။ ဗြိတိန်ကဲ့သို့သော ဒီမိုကရေစီအခြေကျနေပြီးသားနိုင်ငံအတွက် ဘယ်သော အခါမှ စိုးရိမ်ခဲ့ရသည်ဟု မရှိခဲ့ဘူးပါ။ ဗြိတိန်နိုင်ငံဝန်ကြီးချုပ် ဘောရစ်ဂျွန်ဆင် (Mr. Boris Johnson) က ယခုအခါပါလီမန်ကို စက်တင်ဘာလ ၉ ရက်မှ အစပြု၍ ၅ ပတ်မျှ အနားပေးရန် စီစဉ်လိုက်သောအခါ ဥရောပကောင်စီမှ ခေါင်းဆောင်များသည်လည်း ဘာမျှမတတ်နိုင် စိတ်ပျက်လက်ပျက်သာ ကြည့်နေရပါတော့သည်။

သူများတွေတော့မပြောတတ်ဘူး။ ဆိုရှယ်မီဒီယာကို မောင်ဂျေ စွဲစွဲလမ်းလမ်းအသုံးပြုတာမှာ အဓိက အချက်တစ်ချက်ပဲရှိတယ်။ အဲဒါက မော်ဒယ်လ် မိန်းကလေးကြီးငယ်တို့ရဲ့ အလှပုံတွေကြောင့်ပဲလို့ မရှက်တမ်းဝန်ခံရမှာပဲ။ အဲဒီမှာ တစ်နေ့ထက်တစ်နေ့ ကြည့်လို့မကုန်နိုင်တဲ့ အလှပုံတွေ၊ Sexy ပုံတွေနည်းမှ မနည်း။ တစ်နေ့ထက်တစ်နေ့ ပြိုင်ပွဲ ကျင်းပနေ သလားထင်မှတ်ရလောက်အောင် သူ့ထက်ငါ အပြိုင်အဆိုင်တင်နေကြတာ နည်းမှမနည်း။ ပုရိသတို့ မျက်လုံးအစာကျွေးရာ ဧရာမစားကျက်မြေကြီးပေါ့။

မကြာခဏကြားရတတ်တာ ရှိပါတယ်။ အာရုံကြော အားနည်းနေတယ်တို့၊ အာရုံကြော အအေးပတ်တယ်ထင်တယ်တို့ပါ။ ဒါဟာ ဖြတ်တတ်တဲ့ ဝေဒနာမို့ စာဖတ်သူများအနေနဲ့ အာရုံကြော အားနည်းခြင်းအကြောင်းကို သိထားသင့်ပြီး ဘယ်လို ဆောင်ရန်၊ ရှောင်ရန်တွေ ရှိတယ်ဆိုတာ အကြံပြုပါဦးမယ်။ အာရုံကြော အားနည်းတယ်ဆိုတာ အလွယ်ပြောရရင် အာရုံကြောတွေ ချွတ်ယွင်းအားနည်းလာတာ ဖြစ်ပါတယ်။ အာရုံကြော အားနည်းလာတဲ့အခါ သူတို့ရဲ့ တာဝန်တွေကို ကောင်းကောင်းမလုပ်နိုင်တော့တဲ့ သဘောပါပဲ။

“တိုက်ပွဲတွေ ရပ်သင့်ပါပြီ။ အရပ်သားတွေပဲ ဒုက္ခရောက်နေကြတာ။ ကျွန်မတို့ ငြိမ်းချမ်းရေးရချင်ပြီ”

ဝိုင်းမော်မြို့လယ်၊ ကားလမ်းဘေးက လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာ ခဏဝင်နားကြသည်။ ယခုတော့လည်း မြို့ကလေးက အစည်အကားမပျက်။ ပြီးခဲ့သည့် ၂၀၁၁ ခုနှစ်နောက်ပိုင်း ကချင်ပြည်နယ် မှာဖြစ်ပေါ်ခဲ့သည့် ကေအိုင်အေနှင့် အစိုးရတပ်များ၏ တိုက်ပွဲက မြောက်ပိုင်းကချင်ပြည်နယ်၏ အေးချမ်းမှုကို ဖျက်ဆီးပစ်လိုက်သလို စစ်ရှောင်ဒုက္ခသည်များစွာ ပေါ်ပေါက်ခဲ့သည်။ ပျက်စီးသွားသော မြို့၊ ရွာများ ယခုတိုင် ပြန်လည်အခြေမကျသေးပါ။ တပ်မတော်က ဒီဇင်ဘာလ ၂၁ ရက် နောက်ပိုင်း အပစ်အခတ်ရပ်နားထားချိန်မှ အစပြု၍ မြောက်ပိုင်းမှာ တိုက်ပွဲတွေလျော့ သွားသည်။ သေနတ်သံများ တိတ်သွားသည်ဆိုသော်လည်း အစိုးရတပ်နှင့် ကေအိုင်အေတို့အကြား နှစ်ဖက်သဘောတူအပစ်အခတ်ရပ်စဲရေး (Bilateral Ceasefire) လက်မှတ် မထိုးနိုင်သေးပါ။ ပြီးခဲ့သည့် နှစ်များအထိ ဝိုင်းမော်အနီးတစ်ဝိုက်မှာ တိုက်ပွဲတွေ ဖြစ်နေခဲ့သေးသည်။ ယခုချိန်မှာတော့ မြို့က အေးအေးချမ်းချမ်းပင်။

ရင်ဘတ်ကို စည်လိုတီး နတ်ဦးရှင်ကြီး ငိုလေပြီ ...။ “ကောင်းကြသေးရဲ့လား အရပ်ကတို့ရေ...။ ငါ့အပိုင်စား နေရာလေးတောင်မှ ချမ်းသာမပေးကြပါလား...။ ဒင်းတို့ မမွေးခင်ကတည်းက ရေငန်တစ်ရိုး ပိုင်စံစိုးခဲ့တာ ငါဦးရှင်ကြီးပါဟဲ့ ... အဟီး ...ဟီး ...”

ဘဏ်က ထုတ်ငွေကို ဘယ်လို သိမ်းရမှန်းမသိ။ အပြင်မှာထားတော့လည်း ဟိုတလောက လွတ်ငြိမ်းချမ်းသာခွင့်ဖြင့် ထောင်မှလွတ်လာသည့် လူဆိုးတွေရန်ကလည်း ရှိသေးသည်။ ငွေအထုပ်လိုက်ကြီး သိမ်းထားလို့မဖြစ်။ ဘဏ်တွင် ပြန်အပ်ရအောင်လည်း အခြားဘဏ်တွေကိုလည်း မယုံ။ ထို့ကြောင့် ကျစ်ကျစ်လျစ်လျစ်ဖြစ်အောင် ဒေါ်လာတွေ၊ ရွှေတွေ ဝယ်သည်။ သို့နှင့် ဝယ်လိုအားများကာ ဒေါ်လာဈေး၊ ရွှေဈေးတွေ တက်ကုန်ပြန်သည်။