တျခားဝိုင္းေတြဆီကေတာ့ ဘာမွထပ္မရေတာ့ပါဘူး။ အကုန္လံုးက ကိုယ္စီ စားေသာက္ေနၾကေပမယ့္ ေကာင္ကေလးကိုေတာ့ “မရွိဘူး” လို႔ ေလသံမာမာနဲ႔ ေမာင္းထုတ္လိုက္ၾကတာကိုသာ ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႔ရပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေပးတဲ့ ငါးရာတန္ေလးကိုပဲ လက္ထဲ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ရင္း ေကာင္ေလးဟာ ဆိုင္အျပင္ဘက္ လမ္းမႀကီးေပၚ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕နဲ႔ ထြက္ခြာသြားေတာ့တယ္။

ပစၥဳပၸန္ဟာ ေရွ႕တည့္တည့္ကေနၾကည့္ရင္ ျမင္ေနရတဲ့ ျမင္ကြင္းနဲ႔တူေနမလား။ ဒါဆိုအနာဂတ္ဟာ ဟိုးအေဝးကို လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္ရတဲ့ အရာတစ္ခုပဲျဖစ္မလား။ ဒါဆို ေရွ႕တည့္တည့္က ျမင္ေနရတဲ့အရာလို႔ ေျပာၾကရေအာင္။ အတိတ္ဆိုတာ တိပ္ေခြတစ္ေခြကို္ ေနာက္ျပန္ရစ္ၿပီး ၾကည့္ရတဲ့အရာတစ္ခုဆိုေပမယ့္ ေရွ႕တည့္တည့္ကေနၾကည့္ရင္ လွပမႈေတြ အကုန္အစင္ မျမင္ေတြ႔ႏိုင္တဲ့ ျမစ္တစ္စင္းလို၊ ငယ္ဘဝကို ျပန္လည္တမ္းတသတိရတဲ့အခါ ျမစ္တစ္စင္းကို ငဲ့ေစာင္းၿပီးၾကည့္ရသလို လွပမႈေတြဟာ ပိုမိုေပၚလြင္ေတာက္ပေနမယ္လို႔ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္။

“ရွင္ လူကုန္ကူးခံရၿပီဆိုရင္ မုဒိမ္းက်င့္ခံရေတာ့မွာပဲ။ လူတိုင္း မုဒိမ္းက်င့္ခံရတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္တယ္။ တ႐ုတ္ျပည္မွာ တ႐ုတ္မယားျဖစ္သြားရင္လည္း အဲဒီအိမ္က ေျပာသမွ်ကို နာခံရတယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ရင္ အ႐ိုက္ခံရတာပဲ”

ကၽြႏု္ပ္ကား ဆာမူ႐ိုင္းဘဝတြင္ တိုက္ပြဲေပါင္း မ်ားစြာ ႏိုင္လာသည္ကို ယခုေလာက္ ဂုဏ္မယူစဖူး။ ယခုေတာ့ ႐ိုးသားႀကိဳးစား စီးပြားေရးသမားႀကီးမ်ား ျဖစ္ေနၾကေသာ ကၽြႏု္ပ္တို႔ စစ္ကဲႀကီး မိသားစု ေအာင္ျမင္မႈအတြက္ ဂုဏ္ယူေပၿပီ။ ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ ခ်စ္လွစြာေသာ စစ္ကဲႀကီး ေျပာေျပာေနတတ္သည့္ အမ်ိဳးသားေရး၏ အဓိပၸာယ္ကို ကၽြႏု္ပ္ ေမာင္ဆာမူ႐ိုင္း ေကာင္းေကာင္းႀကီး သေဘာေပါက္ေခ်ၿပီ။ ကၽြႏု္ပ္၏႐ြာမွ အမ်ိဳးမ်ား သာယာေရးအတြက္ ကၽြႏု္ပ္တြင္ တာဝန္ရွိေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္...ကၽြႏု္ပ္...႐ြာျပန္ေခ်ေတာ့မည္။ ကၽြႏု္ပ္တို႔ကား နိပြန္ျပည္မွ ဆာမူ႐ိုင္းမ်ားျဖစ္ေတာ့သကိုး။

အလယ္ခြေဖာင္ ေပးထားတဲ့ အကဲခတ္သမားတစ္ဦးဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ ေရးထားတဲ့ ေဆာင္းပါးက ဆရာ ျမသန္းတင့္ရဲ႕လက္ရာပါ။ ဒီေဆာင္းပါးမွာ ဦးတင္ဦး၊ ဦးႏု၊ ဦးေအာင္ႀကီးႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္ဟာ အနာဂတ္ႏိုင္ငံေတာ္ကို ဦးေဆာင္သူ ျဖစ္လာႏိုင္တဲ့အေၾကာင္း ႀကိဳတင္နိမိတ္ဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ဆရာက ေက်ာင္းသားေတြထဲက ထက္ျမက္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ေပၚထြက္လာႏိုင္တဲ့အေၾကာင္း၊ သူတို႔ဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕အနာဂတ္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းေတြ ေရးထားတာပါ။

ဆရာနတ္ႏြယ္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ စာေပေလာကထဲ မေရာက္ခင္တည္းက လွ်ိဳ႕ဝွက္သည္းဖိုတို႔၊ စံုေထာက္တို႔မွာ ဝတၳဳလည္းေရး၊ အယ္ဒီတာအျဖစ္လည္း တာဝန္ယူခဲ့ဖူးေတာ့ သည္လိုင္းကို သံေယာဇဥ္ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း သည္ဝတၳဳေတြႏွင့္ ႀကီးျပင္းလာေတာ့ သူႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ ေပါင္းမိတဲ့အခါ သည္းထိတ္ဖိုဆိုတဲ့ တင္ထုတ္စာအုပ္ေလးလုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ အခ်ိန္က ၁၉၈၇ ခုႏွစ္ေလာက္ကပါ။ မဂၢဇင္း ထုတ္ေဝခြင့္ မရတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ စာမူႀကိဳတင္ၿပီး ေခါင္းစဥ္တစ္ခု အေသယူလို႔ မဂၢဇင္း ပံုစံမ်ိဳး ဖန္တီးၾကရတာပါ။ ပံုထဲမွာလို ညတစ္ည ဇာတ္လမ္းႏွင့္ သည္းထိတ္ဖိုဆိုတာမ်ိဳးေပါ့။သည္းထိတ္ဖိုကို ေခါင္းစဥ္ အေသထားရတာမ်ိဳးပါ။ ဒါေပမဲ့ ထုတ္တဲ့အခါ မဂၢဇင္း မဟုတ္တဲ့အတြက္ မဂၢဇင္းဆိုဒ္မ်ိဳး ထုတ္လို႔ မရပါဘူး။ ဝတၳဳဆိုက္မ်ိဳးပဲ ထုတ္ရတာပါ။

“ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ကမၻာဦးအစ ဖန္ဆင္းရွင္က သစ္ပင္ေတြကို ဖန္ဆင္းေပးခဲ့တယ္။ အင္၊ သေျပနဲ႔ ကၽြန္းေပါ့၊ ဒီသံုးမ်ိဳးထဲက တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကိုပဲ တိုင္ေတာ္အျဖစ္ သံုးပါတယ္”

မိုးရက္မ်ားလည္းျဖစ္၊ ၾကားရက္လည္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျမစ္ဆံုမွာ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနသည္။ ကားလမ္းငယ္သည္ စားေသာက္ဆိုင္တန္းေရွ႕ တစ္ေနရာတြင္ အဆံုးသတ္သြားသည္။ ျမစ္ဆံုမွာ ေရျပည့္ေနၿပီ။ ဆိုင္တန္းေတြကြယ္ေနသျဖင့္ ျမစ္ျပင္ကို ခ်က္ခ်င္း မျမင္ရ။ ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္လာေသာ ဧည့္သည္ မိသားစုတစ္စုကလြဲလွ်င္ ျမစ္ဆံုမွာ အသက္မဲ့ေနသည္။ တနဂၤေႏြပိတ္ရက္ေတြ၊ ေႏြရက္ေတြဆိုလွ်င္ေတာ့ လာေရာက္လည္ပတ္သူမ်ားသည္ဟု အဲလစ္ဇဘက္က ဆိုသည္။

မၾကာေသးမီ ႏွစ္ႏွစ္အတြင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး မင္းေအာင္လႈိင္၏ မိသားစုဝင္မ်ားသည္ ႐ုပ္ရွင္ႏွင့္ ေဖ်ာ္ေျဖေရး ကုမၸဏီမ်ားကိုထူေထာင္ခဲ့ၿပီး၊ ထိုကုမၸဏီမ်ားသည္ ယခုအခ်ိန္တြင္ အႏုပညာအသိုင္းအဝိုင္းတြင္ ေကာင္းစြာ ဩဇာေညာင္းေနၿပီျဖစ္သည္။

ဒ႑ာရီေတြထဲမွာေတာ့ လူကေန ေခြးျဖစ္သြားတာ ရွိပါတယ္။ သမန္းက်ားဆိုတာလည္းရွိသလို သမန္းဝံပုေလြဆိုတာလည္း ၾကားဖူးၾကမွာပါ။

“လွ်ပ္စစ္မီးေတြရလာေတာ့ ကၽြန္မတို႔အတြက္ အခ်ိန္ေတြနည္းနည္းထြက္လာတယ္။ အရင္ေခတ္လို မီးေသြးမီးဖိုနဲ႔ ဟင္းခ်က္စရာမလိုေတာ့ဘူးေလ။ အခုေတာ့ မီတာခတိုးေကာက္ေတာ့ မီးေသြးနဲ႔ဟင္းခ်က္၊ လက္နဲ႔ပဲအဝတ္ေလွ်ာ္ဖြပ္ရေတာ့မယ္”လို႔

ေရနံေခ်ာင္းၿမိဳ႕ အေနာက္ေျမာက္ဘက္ ၃ မိုင္ ခန္႔အကြာ မန္ေျမေက်း႐ြာအုပ္စုမွ ဖရဲကၽြန္း႐ြာႏွင့္ က်မ္းကိုင္ကၽြန္းေက်း႐ြာအုပ္စုမွ ကန္သာေက်း႐ြာတို႔ ေျမႏုကၽြန္းပိုင္နက္အျငင္းပြားရာမွ ဇူလိုင္ ၂၃ ရက္က ႏွစ္ဖက္အဓိက႐ုဏ္းျဖစ္ပြားရာ လူ ၃၀ ခန္႔ ေသဆံုးခဲ့၍ ၁၂ ဦး ေပ်ာက္ဆံုးေနဆဲျဖစ္သည္။

အေျခအေနမွ ကင္းကြာလို႔လည္း မရဘူး။ ျမင္ေန ၾကားေန ေျပာဆိုလုပ္ကိုင္ရတာလည္း အခ်ိဳးမေျပဘူး။ စိတ္ရွိလက္ရွိ လုပ္လိုက္လို႔မရေသးတဲ့အခ်ိန္၊ အဆင္မေျပတဲ့သူနဲ႔ အတူတြဲၿပီး ေနထိုင္လုပ္ကိုင္ရရင္ တအံုေႏြးေႏြးနဲ႔ မေက်နပ္တဲ့ စိတ္ခံစားခ်က္ကို ျဖစ္ေစၾကမွာပါ။

ကင္းပံုသီးကို ခရမ္းသီးလိုမ်ိဳး ႏွပ္စားၾကတယ္။ ကင္းပံုအခါးသီးကို ၾကက္ ဟင္းခါးသီးလိုမ်ိဳး ေၾကာ္စားၾကတယ္။ ကင္းပံုၫြန္႔ကို ေၾကာ္စားၾကတာ ရွိပါတယ္။ ဟင္းခ်ိဳခ်က္ေသာက္ၾကပါတယ္။ ဟင္းျဖစ္တဲ့ သီးႏွံပါပဲ။ ၿခံစည္း႐ိုးမွာျဖစ္ေစ၊ စင္ကေလးထိုးလို႔ျဖစ္ေစ စိုက္ထားလိုက္မယ္ဆိုရင္ ဟင္းခ်က္စရာအျဖစ္ရတဲ့ သီးႏွံပဲျဖစ္ပါတယ္။ ကင္းပံုၫြန္႔ ေလးေတြကို တို႔စရာအျဖစ္ စားၾကတာရွိပါတယ္။ ဟင္းျဖစ္တဲ့ အဆိုပါသီးႏွံဟာ ေဆးဖက္လည္း ဝင္ပါတယ္။ ဒီတစ္ပတ္ေတာ့ The Voice Daily စာဖတ္သူမ်ားကို ကင္းပံုပင္ရဲ႕ တိုင္းရင္းေဆးလာ အသံုးဝင္ပံုမ်ားကို စုစည္းေဖာ္ျပေပးမွာျဖစ္ပါတယ္။

နရသိမ္ဘဝတကၠသိုလ္မွာ ေပးဆပ္ခဲ့သူေတြ၊ စိစစ္ေရးေငြမင္ခ်ပ္ႀကီးထဲ လမ္းေပ်ာက္ခဲ့သူေတြ ဒုနဲ႔ေဒး။ ေနာက္ ဘယ္ပညာရွိ တီထြင္လိုက္မွန္းမသိတဲ့ စာဆိုမွန္ရင္ ဆင္းရဲရမယ္ဆိုတဲ့ မူႀကီးနဲ႔အတူ ႐ုပ္ရွင္ထဲမွာေတာင္ စာဆိုေတြဟာ အူေၾကာင္ေၾကာင္ ငမြဲေတြအျဖစ္ပဲ ပံုေဖာ္ခံခဲ့ရတယ္မဟုတ္လား။