သူ႔အမည္က ရာဟပ္ မိုဟာမက္ အယ္လ္ ကူနန္ (Rahaf Mohammed al-Qunun) ျဖစ္သည္။ ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္ မတ္လ ၁၁ ရက္ေန႔တြင္ ေမြးဖြားသည္ဆိုသျဖင့္ အသက္ ၁၈ ႏွစ္သာရွိေသးသည္။ ေဆာ္ဒီ ႏိုင္ငံသူေလးတစ္ဦးျဖစ္ၿပီး ၂၀၁၉ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၉ ရက္ေန႔က ထိုင္းႏိုင္ငံကို ေရာက္လာၿပီး၊ ဘန္ေကာက္ေလဆိပ္တြင္ အထိန္းသိမ္းခံလိုက္ရသည္။ သူသည္ ကူဝိတ္မွ ဩစေၾတးလ်ႏိုင္ငံကိုသြားရန္ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ တစ္ဆင့္နားစဥ္ ထိန္းသိမ္းခံလိုက္ရသည္။

တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနစဥ္ အေထာက္အပံ့ လံုေလာက္မႈမရွိျခင္းသည္ အဂတိလိုက္စားရန္ တြန္အားေပးေနသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနေၾကာင္း၊ ျပည္သူအမ်ား၏ ေလးစားမႈမ်ား ေလ်ာ့က်ေစခဲ့ေၾကာင္း သူက သံုးသပ္သည္။

ႏိုင္ငံတကာေဈးကြက္ထိုးေဖာက္ရန္ အေၾကာင္းျပကာ ႏိုင္ငံပိုင္ ဂုန္နီစက္႐ံုမ်ားကို ပုဂၢလိကသို႔ ေဈးသက္သာစြာ ငွားရမ္းခဲ့ေသာ္လည္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ား ေလထဲေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ရသည္။

အဲ့ေတာ့ စမ္းေခ်ာင္းအမတ္ကို ျပန္ေတာင္းပန္ရေတာ့မွာပဲ ...။ အမတ္မင္းေရ ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ကို ငၿဖီးႀကီးလို႔ ေခၚေနတာကို ႐ုပ္သိမ္းေပးပါ။ ငၿဖီးႀကီးဆိုတာကို ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္တစ္ေယာက္တည္းကို မရည္ၫြန္းပါနဲ႔ ...။ အျခားေသာ ၿဖီးျဖန္းေနတဲ့ဝန္ႀကီး၊ ဝန္ကေလး၊ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ကအစ အျခားလူေတြကိုပါ ...။ ငၿဖီးႀကီးလို႔ နာမည္ ေျပာင္းမွည့္ေပးပါလို႔ ...။

ထိုစက္မႈဇုန္အနီးရွိ က်ဴးေက်ာ္ရပ္ကြက္တြင္ ေမာင္ခ်စ္မင္းေထြးသည္ မိဘႏွစ္ပါး၊ ညီတစ္ဦးတို႔ႏွင့္ အတူေနထိုင္သည္။ သူသာ ေက်ာင္းမထြက္ျဖစ္ခဲ့လွ်င္ ယခုအခ်ိန္သည္ က်ဴးေက်ာ္တဲေလးအတြင္း ေမာင္ခ်စ္မင္းေထြးသည္ စာက်က္ စာအံ လုပ္ေနရမည့္အစား သူသည္ ပတ္တီးစည္းထားသည့္ ၎၏လက္ကိုသာ ၾကည့္ရင္း ျခင္ေထာင္အတြင္း လဲေလ်ာင္းေနရသည္။

တိုင္းျပည္ကေရနံေတြ အလွ်ံပယ္ထြက္ၿပီး ဆင္းရဲေနသည္။ ဘြန္ဂိုကေတာ့ လက္ဖ်ားေငြသီးေနသည္။ ဖခင္ကြယ္လြန္ခ်ိန္၌ သူ႔လက္ထဲ အာဏာေရာက္လာၿပီး သမၼတျဖစ္လာသည္ကလည္း မထူးဆန္းဟုဆိုရမည္။ သူက ကာကြယ္ေရးဌာနတစ္ခုလံုးကို ခ်ဳပ္ကိုင္ထားသူမဟုတ္ပါလား။

“သံုးလကိုယ္ဝန္ေဆာင္ ၁၀ သိန္းေပးတယ္၊ ၁၅ သိန္းေပးတယ္၊ သေႏၶသားရရင္ ေငြပိုေပးတယ္။ ေမြးၿပီး ကေလးမ်က္ႏွာမျမင္ရဘူး ျပန္လႊတ္တယ္”

မဂၤလာဒံုၿမိဳ႕နယ္မွ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (NLD) ကိုယ္စားျပဳ အမတ္တစ္ဦးသည္ ၎၏ မဲဆႏၵနယ္အတြင္းရွိ ပါတီဝင္တခ်ိဳ႕ အပါအဝင္ ေဒသခံ ၁၇ ဦးကို အသေရဖ်က္မႈ အပါအဝင္ အမႈႏွစ္ခုျဖင့္ တိုင္ၾကားတရားစြဲဆိုထားသည္။

ငါးဖမ္းလိုင္စင္မရွိဘဲ ငါးထြက္ဖမ္းသည့္ ေလွမ်ားမွာ ပင္လယ္ျပင္တြင္ တာဝန္ရွိသူတို႔၏ စစ္ေဆးမႈ ရင္ဆိုင္ခံယူရမည္ကို ေၾကာက္ရြံ႕ေနၾကရျခင္း၊ ကမ္းေဝး ငါးဖမ္းေလွမ်ားႏွင့္တကြ အျခားလိုင္စင္ရွိ ငါးဖမ္း ေလွမ်ားႏွင့္ ငါးဖမ္းရင္း ျပႆနာတစ္စံုတစ္ရာ ႀကံဳေတြ႔ပါက အေထာက္အထား မျပည့္စံုသျဖင့္ မိမိတို႔ဘက္မွ မွန္ေနသည့္တိုင္ အ႐ံႈးႏွင့္သာ အေလွ်ာ့ေပး ရင္ဆိုင္ေနရၿပီး ဥပေဒအတိုင္း ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းရန္ အခက္ႀကံဳေနရေၾကာင္း ေျပာၾကသည္။

အသက္ ၃၆ ႏွစ္အ႐ြယ္ အင္ဂ်င္နီယာတစ္ဦး ျဖစ္သူ ယုသည္လည္း မိဘမ်ားက ယခုႏွစ္ကူးတြင္ မိန္းမ မပါလွ်င္ အိမ္ျပန္မလာႏွင့္ဟု ရာဇသံေပးျခင္း ခံေနရသည္။ သူ႔ဝမ္းနာ သူသာသိသည္။ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို မည္သို႔ ရွာရမည္မွန္း ယေန႔အထိ သူမသိ။

အလို...ငါမွားပါေပါ့လား။ ခုန ဒါမ်ိဳးလက္မခံလို႔ ေျပာမိတာ အမွားႀကီး မွားပါေပါ့လား။ တကယ္ခံခဲ့ရတဲ့သူေတာင္ ဒီလို ႀကီးျမတ္တဲ့ သေဘာထားရွိခဲ့တာ။သူ႔ေလာက္မခံခဲ့ရတဲ့ ငါဟာ ခႏၲီစ သည္းခံျခင္း တရားကိုေတာင္ နားမလည္တဲ့ လူ႔အ႐ိုင္းအစိုင္းႀကီး ျဖစ္ပါေပါ့လား။

အမည္အျပည့္အစံုမွာ ဂလိုးရီးယား မာရီးစတိုင္းနမ္ (Gloria Marie St einem) ျဖစ္သည္။ ၁၉၃၄ ခုႏွစ္ မတ္လ ၂၅ ရက္ေန႔တြင္ ေမြးဖြားသည္။ အေမရိကန္ အမ်ိဳးသမီးအခြင့္အေရးအတြက္ တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့သူျဖစ္သည့္အျပင္ သတင္းစာဆရာ၊ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားအျဖစ္ပါ တက္ႂကြစြာ လႈပ္ရွားခဲ့သူတစ္ဦးလည္းျဖစ္သည္။ အေမရိကန္အမ်ိဳးသမီး အခြင့္အေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ားတြင္ ၁၉၆၀ မွသည္ ၁၉၇၀ ျပည့္ႏွစ္မ်ားအတြင္း တက္ႂကြစြာလႈပ္ရွားပါဝင္ခဲ့သည့္အျပင္ ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသည့္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးလည္း ျဖစ္လာခဲ့သည္။

ႏိုင္ငံတြင္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားအတြက္ သြားလာေရးမွာ ယေန႔တိုင္ လံုၿခံဳစိတ္ခ်ရမႈမ်ား ကင္းမဲ့ေနဆဲျဖစ္သည္။ ပို႔ေဆာင္ေရးယာဥ္မ်ား အလံုအေလာက္ မရွိျခင္းအျပင္ အမ်ိဳးသားမ်ား ေမာင္းႏွင္သည့္ယာဥ္မ်ားအား စီးနင္းရျခင္းမွာ လံုၿခံဳစိတ္ခ်ရမႈမ်ားမရွိသျဖင့္ သံုးဘီးအငွားယာဥ္မ်ား ေမာင္းႏွင္သည့္ေနရာတြင္ အမ်ိဳးသမီးမ်ား ဝင္ေရာက္ေနရာယူလာေၾကာင္း ေတြ႔ရသည္။

ကမၻာႀကီးသည္ အျမန္ဆံုးေျပာင္းလဲမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚေနသည္။ စက္မႈကုန္ထုတ္လုပ္ငန္းမ်ား ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္လာသည္။ ပ်က္စီးမႈေတြကလည္း မ်ားသည္။ နည္းပညာက ေနရာတကာကို လႊမ္းမိုးဝင္ေရာက္လာသည္။ ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္းဆိုသည့္ သေဘာတရားက ကမၻာႀကီးကို နယ္စည္းျခားထားမႈမ်ားအား ျဖဳတ္ပစ္ေနသည္။ လူငယ္ေတြ အေတြးသစ္၊ အျမင္သစ္မ်ားျဖင့္ ကမၻာႀကီးေပၚ ေျခခ်လာသည္။ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းမ်ားကို ေဖြရွာၿပီး အနာဂတ္ကို ေျခလွမ္းျပင္ေနၾကသည္။ အလုပ္ေတြက အမ်ားႀကီး ရွိေနပါသည္။ သို႔ေသာ္ လူငယ္တို႔အတြက္ အလုပ္ေနရာေတြ ရွိေနပါသလား။ လုပ္ခ်င္သည့္အလုပ္မ်ားကို လုပ္ခြင့္ရၾကပါသလား၊ ရေသာအလုပ္တိုင္းကို ေပ်ာ္ရႊင္ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ လုပ္ကိုင္ႏိုင္ၾကပါသလား။

အရည္အခ်င္းျပည့္မီေသာ ဆရာဆိုသည္မွာ ႏွစ္ရွည္လမ်ား စီမံခ်က္ျဖင့္ ေမြးထုတ္မွသာ ရႏိုင္ေပသည္။ အရည္အခ်င္းရွိေသာ ပညာေရး၊ အရည္အခ်င္း ျပည့္ဝေသာ ဆရာမ်ားႏွင့္သာ အရည္အခ်င္းျပည့္ဝေသာ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားကို ေမြးထုတ္ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ ဆရာေတြ စိတ္ဓာတ္က်ၿပီး ထြက္သူထြက္၊ ပညာရွင္ေတြ ပင္စင္ယူ၊ ေက်ာင္းမ်ားထဲတြင္ သင္မည့္သူမရွိဘဲ တကၠသိုလ္ခြဲမ်ားကို အေရအတြက္အရ ထူေထာင္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ မျပည့္စံုသည့္ဘဝမ်ားကို ပညာသင္ၾကားသူေရာ၊ သင္ယူသူတို႔ပါ စိတ္ပ်က္ သြားေစေအာင္ ျပဳလုပ္သလိုလည္းျဖစ္ခဲ့ရသည္