မိမိလုပ္ငန္းခြင္ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္မိသည့္အခါ ဘာေတြေတြ႔ႏိုင္သနည္း။ အလုပ္အေပၚ ျငီးေငြ႔ေနသူမ်ား၊ စိတ္မဝင္စားစြာျဖင့္ လုပ္ကိုင္ေနသူမ်ား၊ ကိုယ့္ခံုေပၚတြင္ ေခြယိုင္ကာထိုင္ေနသူမ်ား၊ စကားေျပာေနသူမ်ား၊ အလုပ္ကလြဲၿပီး လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ေနသူမ်ားကို ေတြ႔ၾကရမည္ျဖစ္သည္။ တစ္ခ်က္ပဲ စဥ္းစားစရာရွိသည္။ သူတို႔အားလံုး ကိုယ့္အလုပ္အေပၚတြင္ ယံုၾကည္မႈနည္းေနၿပီလား။

စြန္႔ဦးလုပ္ငန္းရွင္ေလးမ်ားအဖို႔ ေဈးကြက္ႏွင့္ ေဖာက္သည္သည္ အဓိကက်သည့္ေအာင္ျမင္မႈ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္သည္။ အက္မာႏွင့္ ပရင္းစ္တို႔ ႏွစ္ဦးအတြက္မူ သူတို႔ေဈးကြက္က ထင္သာျမင္သာမရွိေလာက္ေအာင္ျဖစ္ေနသည္ဆိုျခင္းမွာ ထူးဆန္းသည္ဟုဆိုရမည္။

“ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုးသိတဲ့အတိုင္းပဲ မူးယစ္ေဆးဝါးက မ်ားလာဖို႔ပဲရွိတယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို စစ္ေအးတိုက္တာလို႔ ေျပာလို႔ရတယ္၊ လူႀကီးေတြ မသိဘူးဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး၊ သိတယ္ဆိုေပမယ့္ သူတို႔အားလံုးက ပါတနာေတြ ျဖစ္ေနတယ္ဆိုေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ အေရးယူလို႔မရေတာ့ဘူးေပါ့၊ ေျပာမယ္ဆို အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့လူႀကီးေတြလိုတာေပါ့”ဟု ၎က ဆက္ေျပာသည္။

“ေက်ာက္မီးေသြးတူးေဖာ္တဲ့ ကုမၸဏီေတြဘက္က သတ္မွတ္ခ်က္ေတြကို ဘယ္ေလာက္ထိ လိုက္နာလဲဆိုတာ ၾကည့္မယ္။ ၿပီးမွ လိုအပ္ရင္ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ေဆြးေႏြးၿပီး ျပည္ေထာင္စုအစိုးရျဖစ္ျဖစ္၊ တိုင္းအစိုးရျဖစ္ျဖစ္ တစ္ခုခုကို တိုက္တြန္းသြားမယ္”

မၾကာေသးမီက ဖိလစ္ပိုင္သမၼတ ဒူတာေတးတစ္ေယာက္ အစၥေရးႏိုင္ငံသို႔ အလည္အပတ္ေရာက္ခဲ့သည္။ အစၥေရးခရီးစဥ္တြင္ ဒူတာေတးက ယခင္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု သမၼတေဟာင္း ဘားရက္အိုဘားမားအား ေတာင္းပန္လိုက္သျဖင့္ အံ့အားသင့္စရာ ျဖစ္သြားရသည္။ တစ္ခ်ိန္က သူသည္ အိုဘားမားကို “son of a bitch” ဟူ၍ တစ္တစ္ခြခြ ဆဲခဲ့ဖူးသည္ မဟုတ္ပါလား။

၂၀၁၅ ခုႏွစ္ ၅ လပိုင္းေလာက္က ျဖစ္သည္။ စတိဗ္ဖူဂိတ္ ေတာင္ကယ္႐ိုလိုင္းနားသို႔ ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုအႏွံ႔ ျပည္နယ္ေပါင္း ၄၈ ျပည္နယ္ကို ျဖတ္သန္းလမ္းေလွ်ာက္ျခင္း ၿပီးေျမာက္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ အေမရိကန္ျပည္မႀကီးကို လွည့္ပတ္လမ္းေလွ်ာက္ရန္အတြက္ အသက္ ၆၈ ႏွစ္ အ႐ြယ္ အမ်ိဳးသားႀကီးအဖို႔ ၂ ႏွစ္ ၂ လႏွင့္ ရက္ေပါင္း ၂၀ ၾကာျမင့္ပါသည္။ “အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု ျပည္မႀကီးေပၚမွ ၄၈ ျပည္နယ္လံုးလမ္းေလွ်ာက္ခ်င္ခဲ့တာပါ။

ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ ႏိုင္ငံေတာ္အေနႏွင့္ အစိုးရထုတ္ သတင္းစာမ်ားကို ေလယာဥ္ျဖင့္ အျပည့္သယ္ၿပီး ႏိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္မ်ားေပၚသို႔ ႀကဲခ်ျခင္းျဖင့္ ႏိုင္ငံတကာ မီဒီယာမ်ားကို ျပန္တိုက္သင့္သည္။

နယူးေယာက္စီတီးတစ္ၿမိဳ႕လံုး သတင္းေတြျပန္႔ေနသည္။ Facebook ေပၚတြင္လည္း ေဝဖန္မႈေတြညံေနသည္။ အလက္ဇန္းဒါး ဗဟိုအထက္တန္းေက်ာင္းတြင္ ေက်ာင္းသားေတြက PRIDE ဆိုသည့္ လႈပ္ရွားမႈတစ္ခုကို လုပ္ေဆာင္ေနၾကသည္။ PRIDE ဆိုသည္မွာ People Respecting Individuality, Diversity and Equality ၏ အတိုေကာက္ျဖစ္ၿပီး အားလံုးတန္းတူညီမွ် ဆက္ဆံေရးကို အေျချပဳကာ လႈပ္ရွားလာသည့္ လူငယ္မ်ား၏ ေဖာ္ေဆာင္မႈတစ္ခု ျဖစ္သည္။ တစ္နည္းေျပာရလွ်င္ ေဂးတို႔သည္ သူတို႔အတြက္ ေနာက္ဆံုးခံတပ္တစ္ခုကို အခိုင္အမာတည္ေဆာက္ရန္ အေမရိကတြင္ ႀကိဳးစားေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။

သူ႔ကို ေမြးစားမိဘေတြက ႀကီးျပင္းေအာင္ ေမြးခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အစစအရာရာ မ်က္ႏွာငယ္ရသည္။ သူနားထဲတြင္ အၿမဲၾကားေနရသည့္စကားမွာ “NO” ဆိုသည့္ စကားလံုးသာ ျဖစ္သည္။ ဘာျဖစ္ျဖစ္မရဘူး၊ မရွိဘူး၊ မေပးဘူး၊ မသိဘူးဆိုသည့္ ျငင္းပယ္ျခင္းမ်ားႏွင့္ သူႀကီးျပင္းခဲ့ရသည္။

စီးပြားေရးအရ၊ ယဥ္ေက်းမႈအရ အႀကီးအက်ယ္ လႊမ္းမိုးခံလာရရင္လည္း ကိုလိုနီျပဳခံရျခင္းပါပဲ။ ရန္ကုန္မွာ ေဟာ့ေပါ့ဆိုင္ေတြ မ်ားလာတယ္။ ယူနန္အကင္နဲ႔ မာလာရွမ္းေကာတဲ့။ ယိုးဒယားသေဘၤာ သီးေထာင္းနဲ႔ ေကြ႔တီယိုကို ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ စားလာတယ္။ ကိုရီးယား ေတာ့ပူကီဆိုင္ေတြမွာ လူျပည့္ေနတာ ေတြ႔ရတယ္။ ေကအက္ဖ္စီ၊ ေလာ္ေတးရီယား ၾကက္ေၾကာ္ေတြကို ျမန္မာေတြ ႀကိဳက္ေနၾကၿပီ။

“ကၽြန္ေတာ္ အနာဂတ္ကို ဘယ္ေတာ့မွ မေတြးဘူး။ မၾကာခင္ သူ႔အလိုလို ျဖစ္လာမယ့္ဟာပဲ”

လူတစ္ဦးလွ်င္ လစဥ္အသံုးစရိတ္ က်ပ္တစ္ေသာင္းဝန္းက်င္ျဖင့္ ရွင္သန္ေနထိုင္ႏိုင္သည္ဟု ဆိုလွ်င္ အံ့ဩၾကေပလိမ့္မည္။ ျမန္မာျပည္ ေျမာက္ပိုင္းတြင္မူ ထိုႏႈန္းထားျဖင့္ ေနထိုင္ေနသူ အေရအတြက္ ေထာင္ေသာင္းခ်ီ ရွိေနသည္။

တ႐ုတ္အစိုးရ၏အာေဘာ္ မီဒီယာဟု အေနာက္မီဒီယာမ်ားက ၫႊန္းဆိုၾကသည့္ Global Times ၏ ႐ိုက္တာသတင္းေထာက္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ေသာအျမင္မွာ အျငင္းပြားဖြယ္ရွိႏိုင္ေသာ္လည္း “ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအဝိုင္း” ဆိုေသာ အသံုးအႏႈန္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေထာက္ျပေျပာဆိုမႈမွာ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းသျဖင့္ ျပန္ဆိုေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။ တ႐ုတ္သတင္းဝက္ဘ္ဆိုက္၏ အာေဘာ္ကို တိုက္႐ိုက္ျပန္ဆိုျခင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ႐ိုဟင္ဂ်ာဆိုေသာအသံုးအႏႈန္းမ်ားကို ဘဂၤါလီဟု ေျပာင္းလဲထားျခင္းမရွိဘဲ ယင္းအသံုးအႏႈန္းမွာ ဂလိုဘယ္တိုင္းမ္၏ အသံုးအႏႈန္းသာျဖစ္ေၾကာင္း သိေစအပ္ပါသည္။ ဂလိုဘယ္တိုင္းမ္၏ အျမင္၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံဘက္မွအျမင္ႏွင့္ ရပ္တည္ခ်က္ကို ဆဝါးသံုးသပ္ႏိုင္ရန္ အလို႔ငွာ ျပန္ဆိုေဖာ္ျပျခင္းသာျဖစ္ပါသည္။ (အယ္ဒီတာ)

“တိရစၧာန္ေလးေတြကို ျမႇဳပ္ႏွံခ်င္ရင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို အရင္ဆံုးဆက္သြယ္ပါ။ ဒီမွာ စီစဥ္ေပးစရာရွိတာေတြကို စီစဥ္ေပးထားတယ္။ သူတို႔ဘက္ကလုပ္ေပးရမွာက တိရစၧာန္ကေလးမ်ားနဲ႔ဆိုင္တဲ့ သူတို႔နဲ႔အတူ ဂူသြင္းခ်င္တဲ့ပစၥည္းေတြေတာ့ ယူလာရမွာေပါ့။ ဒီဘက္က ဂူလုပ္တဲ့အပိုင္းေတြ၊ ေျမျမႇဳပ္တဲ့အပိုင္းေတြကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စီစဥ္ေပးထားပါတယ္”ဟု ဦးတင္ထြန္းႏိုင္က ဆိုသည္။

ဒူတာေတး၏ မူးယစ္စစ္ပြဲတြင္ ဘယ္ကေရာက္လာမွန္းမသိေသာ၊ မည္သူမွန္းမသိေသာသူေတြက ပစ္ခတ္မႈျဖင့္ အသက္ ၄၄ ႏွစ္အ႐ြယ္ ဆိုက္ကားသမား ဒိုမင္ဂိုႏွင့္ သူ႔သားေလးတစ္ေယာက္ ဆံုး႐ံႈးခဲ့ရၿပီ။ ဖိလစ္ပိုင္တြင္ ထိုသို႔ေသာ အျဖစ္အပ်က္ေတြက ဒူတာေတး တက္လာၿပီးေနာက္ ဆက္တိုက္လိုလို ျဖစ္ေနသည္။ မည္သူမွန္းမသိ၊ မည္သည့္ေနရာကမွန္းမသိေသာ ေသနတ္သံေတြ ေပၚထြက္လာၿပီး ေသြး ေခ်ာင္း စီးေနၾကရသည့္အျဖစ္မွာ ဆင္းရဲသားရပ္ကြက္မ်ားတြင္ မထူးဆန္းေတာ့သလို ျဖစ္လာသည္။