ဘယ့္ႏွယ္''လြင္မိုး ခရီးသြားေနသည္''ဆိုတဲ့ တီဗီ အစီအစဥ္ပဲ ၾကားဖူးပါတယ္။ ဒါက အစီအစဥ္သစ္လားတဲ့။

ႏို႔ ... ေနပါဦး ... ေခါင္းေလာင္းႀကီးဆိုတာ သက္မဲ့ပဲ ဘယ့္ႏွယ္သူက ခရီးသြားမွာတုံးဟတဲ့။

အဲ့ဒီလိုမ်ိဳး ေမးၾကမည္က ေသခ်ာသည္။

ဟုတ္၏။ ေခါင္းေလာင္းႀကီးသည္ တကယ္ ခရီး သြားေန၏။ ဘယ္လိုသြားသလဲဆိုေတာ့ နဂါးေတြက ေခါင္းေလာင္းႀကီးကိုမၿပီး ေရကူးသြားၾကသတဲ့။

အခုဆို ခ်င္းတြင္းျမစ္ေဘးက မင္းကင္းနားေတာင္ ေရာက္ေနၿပီဟု မီဒီယာေတြက ဆိုၾကသည္။

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ျမန္မာ့ အမ်ိဳးသမီး အားကစား ေလာကအတြက္ေတာ့ ဒါက သတင္းေကာင္း။

အလို ... ငၿဗိရယ္ ... မင့္ဒီေန႔ ဘာေတြ ေလွ်ာက္ေရးေနတာလဲ။ ေခါင္းေလာင္းႀကီး ခရီးသြားေနသည္ ေျပာလို႔ေျပာ၊ အခုလည္း ေခါင္းေလာင္းႀကီး ခရီးသြားတာနဲ႔ ျမန္မာ့ အမ်ိဳးသမီး အားကစား ေလာကအတြက္ သတင္းေကာင္းဆိုတာ ဘာဆိုင္လို႔တုံးတဲ့။

ဆိုင္သေပါ့ဗ်ာ။ ဟိုး ေဒါပံုျမစ္ဝမွာ ရွိပါတယ္ ဆုိတဲ့ ဒီေခါင္းေလာင္းႀကီးကို ေရကူးၿပီး သယ္သြားတယ္ဆိုတာ နဂါးေတြလို႔ဆိုတယ္ မဟုတ္လားဗ်။

ဒီေလာက္ အေလးခ်ိန္မ်ားတဲ့ ေခါင္းေလာင္းႀကီးကိုမၿပီး ေဒါပံုကေန ခ်င္းတြင္းျမစ္အထိ သယ္ၿပီး ေရကူးသြားႏိုင္တယ္ဆိုေတာ့ ဒင္းတို႔ နဂါးမ်ားဟာ ေရကူးအားကစားမွာ ႏိုင္ငံတကာ စံခ်ိန္ေတြ ခ်ဳိးႏိုင္မယ့္ အာဂ ေရကူးသမားေတြ မဟုတ္လားဗ်။

အခုဆို အဲ့ဒီ နဂါးႀကီးေတြက ခ်င္းတြင္းျမစ္ကမ္းေဘးက ေခါင္းေလာင္းဆယ္တဲ့ ေနရာမွာ အမ်ဳိးသမီးေတြကို ဝင္ပူးေနၾကလို႔ နဂါးမေတြ ေဘာလုံး တစ္သင္းစာ ျဖစ္ေနတယ္ဆိုလားပဲ။

ဒီလိုဆိုေတာ့ အဲ့ဒီ ေရကူးခ်န္ပီယံ နဂါးေတြ ပူးေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြကို အသာေလး သြားဖမ္း... ၿပီးတာနဲ႔ အမ်ိဳးသမီး ေရကူး လက္ေရြးစင္ အသင္းမွာ ထည့္ၿပီး ဆီးဂိမ္း သြားၿပိဳင္ခိုင္းလိုက္လို႔ကေတာ့ ေရႊေတြခ်ည္း တန္းစီရမွာဗ်ိဳ႕။

ဒါေၾကာင့္ ေခါင္းေလာင္းႀကီး ခရီးသြားတယ္ဆိုတာ ျမန္မာ့ အမ်ိဳးသမီး အားကစား ေလာကအတြက္ သတင္းေကာင္းပါလို႔။

ေခါင္းေလာင္းႀကီးကုိ အခု ဆယ္မယ္ဆိုတာက အရင္ေမာင္ၿဗိရဲ႕ ဟီး႐ိုးႀကီး အဘစံ မဟုတ္ျပန္ဘူးဗ်။ အဘစံက သိတဲ့အတိုင္း ၿပီးခဲ့တဲ့ ရက္ပိုင္းက ရန္ကုန္ျမစ္ဝမွာ ေခါင္းေလာင္းကို ျပန္ဆယ္မယ္ဆုိၿပီး သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲေတြ ဘာေတြလည္း လုပ္ေသးတယ္ မဟုတ္လား။

ၿပီးေတာ့ ရန္ကုန္တိုင္း အစိုးရ ခြင့္မျပဳဘူး ဆိုတာနဲ႔ ေခါင္းေလာင္းဆယ္မယ့္ အဘစံလည္း ျပန္ေပ်ာက္ သြားတယ္ဗ်။

ေမာင္ၿဗိ ထင္ေတာ့ ထားလိုက္တယ္။ အဘစံေတာ့ ရန္ကုန္တိုင္း အစိုးရကို စိတ္ဆိုးၿပီလို႔။

ဒါေၾကာင့္ အဘစံဟာ နဂါးေတြနဲ႔ တုိင္ပင္ၿပီး ေခါင္းေလာင္းႀကီးကို ေဒါပံုျမစ္ဝကေန ခ်င္းတြင္းျမစ္ထဲကို ထရန္စဖာ ေပးလိုက္တယ္ ထင္ရဲ႕။

ေအးဗ်ာ ... ေခါင္းေလာင္းႀကီးခမ်ာလည္း ဟိုတစ္ေခတ္တစ္ခါက ျမန္မာျပည္သားေတြကို လူလိမ္ေတြက ႏိုင္ငံျခား သြားရမယ္လို႔ လိမ္ၿပီး ျပည္တြင္း ေလယာဥ္ေပၚ တင္ေပးလိုက္တဲ့ ကိန္းမ်ိဳး ႀကံဳေနရွာတာဗ်။

သူ႕ခမ်ာ အစက ေပၚတူဂီ သြားရမလိုလို၊ ဂိုအာ ဆိပ္ကမ္းကို သြားရမလိုလုိနဲ႔ ဒီေဒါပံုျမစ္ဝထဲ ပလံုစီၿပီး ပတ္ေခြေနရတာ ႏွစ္ေပါင္းရာနဲ႔ခ်ီ ၾကာတယ္ဗ်။

ေဟာ ... အခုက်ျပန္ေတာ့လည္း ကုန္းေပၚ ျပန္တင္ ေပးမယ္ဆုိၿပီး ခ်င္းတြင္းျမစ္ထဲ ထပ္ေခၚသြားၾကျပန္ၿပီ။

အိမ္း ... ေခါင္းေလာင္းႀကီးသာ အသက္ရွိလို႔ကေတာ့ သူ႔ကို လိမ္တဲ့လူေတြကို ဖိုးတြမ္တီးနဲ႔ တရားစြဲေလာက္တယ္ဗ်။

ဒါေပမဲ့ဗ်ာ ... ဒီေခါင္းေလာင္းႀကီးက ရွိ မရွိသာ မေသခ်ာတာ စန္းပြင့္ခ်က္ကေတာ့ အခုေခတ္ ႐ုပ္ရွင္မင္းသားေတြ နားထားပဲ။

ရန္ကုန္မွာ ဆယ္မယ္ပဲေျပာေျပာ၊ ဟိုးအထက္ အညာက ခ်င္းတြင္းျမစ္ကမ္းေဘးမွာ ဆယ္မယ္ပဲ ေျပာေျပာ သူေပၚလာမယ္ ဆိုတာနဲ႔ လူေတြမွာ ကမ္းလံုးညြတ္ လာၾကည့္ၾကတာဗ်။

အဲ့ဒီလို လာၾကည့္တဲ့အထဲမွာမွ ေခါင္းေလာင္းႀကီးအတြက္ တခုပ္တရ နဂါးစာေတြ ေကြၽး၊ နဂါးေတြ ဝင္ပူးတာကလည္း မာတုဂါမ အႀကီးအငယ္ေတြခ်ည္းဗ်။

လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေခါင္းေပၚတင္ၿပီး ကုလားကားထဲက ေျမြအကေတြ ကၿပီး ေခါင္းေလာင္းႀကီးကို ႀကိဳၾကတာမ်ားေလ သူတို႔ ေျပာတာေတာ့ နဂါး ပူးတာေပါ့။ ဒီနဂါးဆိုတဲ့ ငတိေတြကလည္း အမ်ိဳးသမီးပဲ သီးသန္႔ ဝင္ပူးရမယ္လို႔ သူတို႔ နဂါးျပည္ အေျခခံ ဥပေဒက ျပ႒ာန္းထားလား မသိဘူးဗ်ိဳ႕။

ေအာင္မယ္ ... ဒီတစ္ခါ ခ်င္းတြင္းျမစ္က ေခါင္းေလာင္းေဖာ္ ဇာတ္လမ္းအစက အရင္လို အဘစံ မဟုတ္ဘူးဗ်။

ဘုန္းဘုန္း တစ္ပါးက အိပ္မက္အရ ေဖာ္တာတဲ့။

ေမာင္ၿဗိ ေနာက္တစ္ခု စဥ္းစားမိတာက ဘုန္းဘုန္းသာ ေနာက္တစ္ခါ အိပ္မက္ရင္ ေခါင္းေလာင္းႀကီးဟာ ၂၁ ရာစု ပင္လံုညီလာခံ ဆိုတာႀကီး လုပ္မယ့္ အေဆာက္အအံုေအာက္မွာ ရွိေနတာလို႔ မက္လိုက္လို႔ကေတာ့ အိုေကပဲဗ်။

ဟုတ္တယ္ေလ ... ႏွစ္ေပါင္း ၆ဝ ေက်ာ္ ညိႇမရတဲ့ကိစၥ အဲ့ဒီေနရာေအာက္မွာသာ ေခါင္းေလာင္းရွိလို႔ကေတာ့ အစိုးရ ေခါင္းေဆာင္ေတြေရာ၊ တပ္မေတာ္ ေခါင္းေဆာင္ေတြေရာ၊ တိုင္းရင္းသားေတြေရာ အကုန္ နဂါး ဝင္ပူးကုန္မွာ။

အဲ့ဒီအခါက် မင္းက ျပည္မသားမို႔၊ မင္းက ေတာင္တန္းသားမို႔၊ မင္းက တပ္မေတာ္သားမုိ႔ ခြဲျခားတာေတြ မရွိဘဲ အကုန္လံုး ေဒါင္းနဂါးတို႔၊ တပ္နဂါးတို႔၊ တိုင္းရင္းသားနဂါးတို႔ ျဖစ္ကုန္ၿပီမို႔ နဂါး အခ်င္းခ်င္း ေဆြးေႏြးရတာ ပိုလြယ္သြားမယ္ ထင္တာပဲ။

အဲဒီ ဘုန္းဘုန္းအိပ္မက္ကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေပးေနတဲ့ လူေတြကလည္း အရင္က အဘစံထက္ ႀကီးတဲ့ အဘႀကီးေတြတဲ့ဗ်။

ေမာင္ၿဗိ စိတ္ဝင္စားတာက ေခါင္းေလာင္း ေဖာ္တဲ့နားမွာ ျမင္ရတဲ့ ဟိုးတစ္ေခတ္တစ္ခါက ရွစ္နာရီ တီဗီ သတင္းရဲ႕ မင္းသားႀကီး နန္းက် အဘ တစ္ေယာက္ပဲဗ်။

အဲ့ဒီ အဘႀကီး ပါလာၿပီဆိုေတာ့ ေမာင္ၿဗိျဖင့္ ေလွ်ာ့မတြက္ရဲဘူး။

ဟိုလူႀကီးက ဟိုးတစ္ေခတ္တစ္ခါကဆို ေခ်ာင္ႀကိဳ ေခ်ာင္ၾကား ပုန္းေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမား မွန္သမ်ွ ရေအာင္ ရွာႀကံၿပီး အင္းစိန္ေထာင္မွာ ႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာ ထမင္း စရိတ္ၿငိမ္း ေကြၽးၿပီး ဒါနျပဳခဲ့တဲ့ ကုသိုလ္ရွင္ႀကီးဗ်။

သူတို႔ကို ကလန္ကဆန္ လုပ္တဲ့သူဆို တစ္ေယာက္ကို ႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္၊ ႏွစ္ ေျခာက္ဆယ္စသည္ျဖင့္ ေထာင္သြင္း ပရဟိတ လုပ္ခဲ့တဲ့ ပုဂိၢဳလ္ထူးႀကီးဗ်။

ဒီလိုလူႀကီးက အကြက္ေရႊ႕ သိပ္ေတာ္တာဆိုေတာ့ ေခါင္းေလာင္းႀကီးကို ေရႊ႕ခဲ့တဲ့ နဂါးေတြကလည္း သူ႔တပည့္ေဟာင္းေတြ ျဖစ္ေလာက္သဗ်။

အင္းေလ ... သူ႔တပည့္ေတြကလည္း ဟိုေနရာ ဝင္ပူး၊ ဒီေနရာ ဝင္ပူးတာမ်ိဳးဆို သိပ္ကြၽမ္းတာကိုး။

အဲ ... ေျပာလို႔မွ မဆံုးေသးဘူးဗ်ိဳ႕။

စစ္ကိုင္းတိုင္း ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္က ဒီေခါင္းေလာင္း ေဖာ္ေနတဲ့ လူစုလူေဝးႀကီးဆီ ရာဇသံလည္း ေပးလိုက္ေရာ ကမ္းပါးမွာ ပူးေနတဲ့ နဂါးမယ္ေတြ ၾကက္ေပ်ာက္ ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္ကုန္ဆိုပဲ။

စိတ္ညစ္တယ္ဗ်ာ ... ေမာင္ၿဗိျဖင့္ ဒီဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေတြ လုပ္ပံုႏွယ္ ဒီတစ္သက္ ေခါင္းေလာင္းႀကီးကို ျမင္ရပါ့မလားလို႔ စိတ္ပူမိတယ္။

ပင္ပင္ပန္းပန္း ေရကူးသယ္လာရတဲ့ နဂါးေတြခမ်ာ အခုေတာ့ ေရကူး ခ်န္ပီယံကေန အေျပး ခ်န္ပီယံ ျဖစ္ကုန္ၾကၿပီဆိုေတာ့ျဖင့္ ဘယ္ေလာက္ အားနာဖုိ႔ ေကာင္းလိုက္လဲ။

ေတာက္ ... ဒီအစိုးရကေတာ့ျဖင့္ဗ်ာ။

နဂါးေတြနဲ႔ လူေတြ ခ်စ္ၾကည္ေရး ပ်က္ေအာင္ သက္သက္လုပ္တာ။

ဟူးဗ်ာ ... ေရးရင္း ေရးရင္စာက ေရာက္ခ်င္ရာ ေလွ်ာက္ေရာက္ေနေတာ့တာပဲ။ အင္းေလ ... ေခါင္းေလာင္းႀကီးအေၾကာင္း ေရးတာဆိုေတာ့ ေခါင္းေလာင္းႀကီး ဓာတ္ကူးသြားတယ္ထင္ပ။

ခုေတာ့ အိမ္ေရွ႕ ပလက္ေဖာင္းက ပြင့္ေနတဲ့ ေျမာင္းဖံုးေလးကို သြားေရႊ႕ၿပီး ပိတ္လိုက္ဦးမယ္ဗ်ိဳ႕။

မေတာ္ ... ခရီးသြားေနတဲ့ ေခါင္းေလာင္းႀကီးက ေမာင္ၿဗိအိမ္ေရွ႕က ေျမာင္းထဲ ေရာက္လာ ဘယ့္ႏွယ္ လုပ္မတုံးဗ် ... ေနာ့။